Αυτό που χαρακτηρίζει τα κόμματα της Κεντροαριστεράς/Αριστεράς είναι ότι πιστεύουν πως εκφράζουν την κοινωνία. Το καθένα χωριστά φυσικά. Κουνούν το δάχτυλο σε όσους εντάσσονται στο Κέντρο, την Κεντροδεξιά και τη Δεξιά και ομνύουν σε ένα ηθικό πλεονέκτημα που τα ίδια έχουν αποδώσει στον εαυτό τους.
Έχουμε και λέμε. ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά, ΜέΡΑ25, αλλά και ΚΚΕ –ενώ περιμένουμε και την επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα– εμφανίζονται να (δια)δηλώνουν ότι εκπροσωπούν την κοινωνία. Τελευταία θα βάζαμε και το ΠΑΣΟΚ που όσο πάει και περισσότερο τείνει να κοιτάζει στα αριστερά του χάνοντας όλα όσα γίνονται στα δεξιά του.
Το κάθε ένα από τα παραπάνω κόμματα υποστηρίζει πως είναι ο εκφραστής της κοινωνίας. Θα έχετε όλοι ακούσει και διαβάσει αυτά που λένε και γράφουν. Για την πλειοψηφία που εκφράζουν και που μεταφέρουν τι θέλει αυτή. Τελευταία της μόδας είναι να υποστηρίζουν πως η κοινωνία, η μεγάλη πλατιά πλειοψηφία κ.λπ. θέλει να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Λένε δηλαδή ότι η κοινωνία λέει όχι στην ανάπτυξη, όχι στην ενίσχυση των εισοδημάτων και στις μειώσεις φόρων, όχι στη μείωση της ανεργίας στο 8%, όχι στις αυξήσεις μισθών και συντάξεων, όχι στις 500 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, όχι στις επενδύσεις και φυσικά όχι στη θωράκιση της χώρας και στο μεγάλωμά της.
Και τι λέει η κοινωνία σύμφωνα με τους… εκφραστές της; Να φύγει ο Μητσοτάκης. Αυτό – τίποτα άλλο. Την κοινωνία, τη μεγάλη πλειοψηφία δεν την ενδιαφέρει πώς θα κυβερνηθεί η χώρα ή πώς δεν θα ξανακυλήσει στα μνημόνια και στις κλειστές τράπεζες. Ζει και αναπνέει, κοιμάται και ξυπνά με μια μόνο έννοια – είπαμε ποια.
Αυτό το πιστεύουν. Έχουν αποκτήσει εμμονή και αυτό φαίνεται στον λόγο τους και στο έργο τους. Βγαίνουν οι αρχηγοί των κομμάτων και μιλούν για ώρες μόνο και μόνο για να απευθυνθούν στον πρωθυπουργό και να υποστηρίξουν πως πρέπει να φύγει.
Και στο ερώτημα να έρθει ποιος απαντούν «θα δούμε». Ναι, αυτοί οι πολιτικοί αρχηγοί και τα στελέχη τους δεν έχουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα, δεν τους ενδιαφέρει και πιστεύουν ότι δεν ενδιαφέρει και τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
Μια πλειοψηφία που είναι σιωπηρή και, όπως έχει φανεί στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, απαντά στην κάλπη και δεν περιμένει τους δήθεν εκφραστές της να αποφανθούν γι’ αυτήν. Δεν περιμένει τους μεσσίες, άλλωστε έχουν γίνει πλέον πολλοί.
Το αστείο είναι πως ο πρώτος από όλα αυτά τα κόμματα –και τα εν δυνάμει που λένε– μετά βίας πιάνει ένα 15% στις δημοσκοπήσεις. Μετά βίας μάλιστα αν κάποιο από αυτά τα κόμματα αποφασίσει να κάνει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας θα μαζέψει 500 άτομα, εκτός από το ΚΚΕ που έχει στις τάξεις του τον οργανωμένο στρατό του ΠΑΜΕ.
