Αν η Κεντροαριστερά είχε πρόσωπο, θα απέφευγε να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Η νέα έρευνα της Prorata για το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών (ΕΝΑ) απλώς επιβεβαιώνει το προφανές: ένας χώρος χωρίς ταυτότητα, χωρίς έμπνευση και χωρίς κοινό. Οι ψηφοφόροι κουρασμένοι, οι ηγεσίες χαμένες και το άλλοτε «όραμα» έχει γίνει κλισέ για πολιτικά πάνελ.
Το 32% θεωρεί πως η απαξίωση της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς οφείλεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Καμία έκπληξη. Όταν κυβερνάς με Καμμένους, βαφτίζεις το μνημόνιο «έντιμο συμβιβασμό» και χάνεις κάθε ίχνος σοβαρότητας, η απογοήτευση έρχεται νομοτελειακά. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας —ο άνθρωπος που βύθισε τον χώρο στη δυσπιστία— αναδεικνύεται πρώτος με 33% ως «ο καταλληλότερος» να τον ενώσει. Είναι σαν να σε ρωτούν ποιος φταίει για το ναυάγιο και να απαντάς: «Ο καπετάνιος. Ας του δώσουμε άλλο ένα πλοίο».
Ακολουθεί ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας με το δικό του… επτασφράγιστο 7%. Μεσσίας με 7%. Το λες και θεόσταλτο χιούμορ της στατιστικής. Πιο κάτω, ο «κραταιός» Νίκος Ανδρουλάκης με 6%. Ίσα-ίσα να πιάνει το κατώφλι της πολιτικής ύπαρξης, ισοβαθμώντας με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και μόλις μία μονάδα πάνω από τον Στέφανο Κασσελάκη — που εδώ και μήνα βρίσκεται στις ΗΠΑ. Ένα κόμμα με οργανωτική ιστορία μισού αιώνα, κοντράρει έναν πολιτικό σε… αναμονή πτήσης. Αν αυτό δεν λέγεται πολιτική κατρακύλα, τότε τι;
Και στη δεύτερη θέση, σταθερά, ο «κανένας» με 26%. Γιατί, προφανώς, ο «κανένας» έχει πια μεγαλύτερη αξιοπιστία από τους πάντες.
Η Κεντροαριστερά δεν υποφέρει απλώς από κρίση ταυτότητας — πάσχει από χρόνια αυταπάτη.
Κι όσο συνεχίζει να ψάχνει σωτήρες στα συντρίμμια της, τόσο θα θυμίζει λιγότερο κίνημα και περισσότερο ανέκδοτο.
