Δύο χρόνια συμπληρώνονται από την τρομοκρατική επίθεση στο Ισραήλ από τη Χαμάς, με 1.200 νεκρούς και 250 ομήρους, εκ των οποίων οι 48 κρατούνται ακόμα στη Γάζα (υπολογίζεται ότι οι 20 είναι ακόμα ζωντανοί). Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια η απάντηση του Ισραήλ ήταν αυτή που έπρεπε: σοκ και δέος.
Η Χαμάς έχασε όλη την ηγεσία της, ακόμα και τους αναπληρωματικούς. Έχασε ακόμα 25.000 «μαχητές» αλλά και την εξουσία. Καταστράφηκε η Λωρίδα της Γάζας, στην οποία έχουν εγκατασταθεί μη παλαιστινιακές δυνάμεις και θα κάνουν ίσως δεκαετίες να φύγουν. Επί του πεδίου, δηλαδή, έχασε τα πάντα. Κέρδισε τίποτα; Δυστυχώς, ναι. Όσοι στις χώρες της Δύσης βλέπουν μόνο την αντίδραση του Ισραήλ, κάποιοι επειδή έτσι τους βολεύει, κάποιοι άλλοι από άγνοια, αντιδρούν με τη σκληρότητά της. Το πρόβλημα δεν είναι οι πρώτοι, αλλά οι δεύτεροι που παρασύρονται από τους πρώτους. Διότι και είναι πολλαπλάσιοι των πρώτων και είναι ως επί το πλείστον μετριοπαθείς.
Οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις των ευρωπαϊκών κρατών υπέρ της Παλαιστίνης (με τελευταία αυτή του Αμστερνταμ με 250.000 κόσμο) αποδεικνύουν πως τρεις κατηγορίες ανθρώπων συμμετέχουν: μουσουλμάνοι, liberals-progressives και απλός κόσμος που παρασύρεται από τους δεύτερους. Κάποιος θα τους χαρακτήριζε ως «χρήσιμους ηλίθιους», προσωπικά προτιμώ το «πλανεμένοι».
Είναι πλανεμένοι διότι ενώ έχουν καλές προθέσεις (ειρήνη στην περιοχή) παρασύρονται από το συναίσθημα μέσω της προπαγάνδας των φιλοϊσλαμιστών progressives. Με τη μαζικότητά τους δημιουργούν εικόνα μεγάλης αποδοχής των Παλαιστινίων από τους λαούς της Ευρώπης. Είναι αυτοί που οδηγούν στις μετρήσεις τη μεταστροφή των κοινωνιών της Δύσης στη στάση τους απέναντι στο Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστινίων. Δίχως αυτούς οι progressives θα ήταν μια απλή φωνασκούσα μειοψηφία. Οι πλανεμένοι που θέλουν ειρήνη διαδηλώνουν υπέρ των Παλαιστινίων που στην πραγματικότητα θέλουν να εξαλείψουν το κράτος-φρούριο της Δύσης στην περιοχή.
Η πραγματικότητα για τη Δύση είναι πως οφείλει να βοηθήσει το Ισραήλ να κρατήσει και να ενδυναμωθεί. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει οι κοινωνίες των χωρών της Δύσης να είναι υπέρ του. Αρα, η αλλαγή του status quo σε αυτό θα πρέπει να είναι παρωδική. Είναι αναγκαίο να «ξεπλανευτούν» οι πλανεμένοι. Και για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος προσέγγισης διαφορετικός από αυτόν που λειτουργούσε δεκαετίες τώρα. Οι καιροί έχουν αλλάξει.
