Ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών σπάνια βγάζει πολιτικά συμπεράσματα. Μηνύματα στέλνει, αλλά πολιτικά συμπεράσματα βγάζει πάντα ο πρώτος γύρος. Ανεξάρτητα όμως από αυτό το γεγονός, το ερώτημα είναι γιατί πανηγυρίζουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως γιατί πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με εξαίρεση τον Δήμο της Αθήνας και την περιφέρεια Θεσσαλίας, η Νέα Δημοκρατία παραμένει πρώτη δύναμη. Ακόμη και στις περιπτώσεις που έχασαν οι υποψήφιοι που είχαν το χρίσμα από την κυβερνώσα παράταξη αυτοί που βγήκαν πρώτοι είναι υποψήφιοι που προέρχονται από τον χώρα αυτόν. Στον δεύτερο γύρο αναμετρήθηκαν στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόσωπα προερχόμενα από τον χώρο της κεντροδεξιάς-δεξιάς.
Μάλιστα πρέπει να σημειωθεί πως σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε υποψήφιος διεκδικητής προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη Θεσσαλία ο Δημήτρης Κουρέτας που βγήκε νικητής προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Στην πορεία της προεκλογικής περιόδου ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως τον στηρίζει, αν και ο Στέφανος Κασσελάκης απέφυγε να συναντηθεί μαζί του κατά τις περιοδείες που πραγματοποίησε στην περιφέρεια, αφού όπως διέρρευσε ο νέος περιφερειάρχης Θεσσαλίας είχε στο ψηφοδέλτιό του πολλούς… πασόκους.
Στον Δήμο της Αθήνας, ο νικητής, ο Χάρης Δούκας, προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να δηλώσει στήριξη μετά την κατάρρευσή του διά του υποψηφίου του Κώστα Ζαχαριάδη. Και σε αυτήν την περίπτωση που ο Στέφανος Κασσελάκης έσπευσε να πανηγυρίσει εξ αποστάσεως, ο ΣΥΡΙΖΑ απλά δεν υπάρχει στο βάθρο των νικητών.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε σε επίπεδο εντυπώσεων σε δύο περιπτώσεις –στη Θεσσαλονίκη ο νέος πλέον δήμαρχος αποποιήθηκε τυχόν… σχέσεων– αλλά όχι σε σχέση με το κυβερνών κόμμα. Κέρδισε σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως κινδυνεύει ήδη να το χάσει μέσα από το ζήτημα που άνοιξε περί συνεργασίας και συμπόρευσης. Και το οποίο έσπευσε να συντηρήσει ο Γιώργος Παπανδρέου και να μη… διαψεύσει ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Αν το ΠΑΣΟΚ την ώρα που καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να του δώσει το… φιλί της ζωής και να ανοίξει θέμα συμπόρευσης με τους υβριστές του, τότε η νίκη θα είναι… πύρρειος. Και οι εντυπώσεις θα χαθούν αφού ο στόχος του Νίκου Ανδρουλάκη να καταγραφεί ως δεύτερη δύναμη και εν δυνάμει αξιωματική αντιπολίτευση χάνεται μπροστά σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και καταρρέει από τη σύμπραξη με την τοξικότητα.
Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως υπήρξαν εθνικές εκλογές προ τριμήνου. Ότι υπάρχει ένας μαραθώνιος μέχρι τις επόμενες εκλογές, όπου οι πολίτες θα κληθούν και πάλι να αποφασίσουν για το παρόν και το μέλλον τους με βάση αυτά που θα έχουν γίνει αλλά και αυτά που δεν θα έχουν γίνει.
Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό συμπέρασμα αυτών των εκλογών δεν άλλαξε. Η αποχή στον δεύτερο γύρο σημαντική. Οι ψήφοι που χάθηκαν μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου το επιβεβαιώνουν. Όπως επίσης και το ότι δεν στράφηκαν στους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ και της ουράς του, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ.
Και κάτι τελευταίο: ο δεύτερος γύρος κρίνεται πάντα μέσα από… συμπράξεις. Που γίνονται με στόχο που είναι πρόσκαιρος και σίγουρα δεν αποτελεί μια συγκολλητική ουσία που θα διατηρήσει την όποια σχέση διαμορφώνεται σε βάθος χρόνου. Ανατροπή δεν υπήρξε, ούτε και ήττα σε κεντρικό επίπεδο, δηλαδή στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και αυτό δεν αλλάζει όσο και αν χτυπάνε τα... νταούλια.
