Με μια ακόμη επικοινωνιακή έξαρση, ο... επανεμφανιζόμενος Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να προκαλέσει εντυπώσεις, αυτή τη φορά με αφορμή την τροπολογία για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, υιοθετώντας —όπως συνηθίζει— ρητορική διχασμού και πολιτικού μελοδράματος.
Ο πρώην πρωθυπουργός, αντί να τοποθετηθεί με νηφαλιότητα για ένα ζήτημα σεβασμού και ευταξίας στον πιο εμβληματικό χώρο της Δημοκρατίας, προτίμησε να μιλήσει για «καταστολή», «πατριδοκαπηλία» και «ιδιοκτησία της Ιστορίας».
Εμφανώς αποκομμένος από την πραγματικότητα, επιχειρεί για άλλη μια φορά να ξαναζήσει τις «ένδοξες» ημέρες του 2015, όταν ο λαϊκισμός παρουσίαζε την παραπληροφόρηση ως... επανάσταση.
Η κυβέρνηση, αντίθετα, θωρακίζει τη θεσμική τάξη και προστατεύει τον ιερό χώρο του Μνημείου, αποτρέποντας φαινόμενα βεβήλωσης και κομματικής εκμετάλλευσης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίζεται την Ιστορία, από την υποκρισία και τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό.
Η ανάρτηση του κ. Τσίπρα, που συνοδεύτηκε από φωτογραφίες του 1943, αποδεικνύει απλώς το πόσο μακριά βρίσκεται από το σήμερα. Μόνο που η Ελλάδα του 2025 δεν είναι η Ελλάδα του 2015, και οι πολίτες δεν παρασύρονται πια από τα φτηνά του συνθήματα.
Η προσπάθειά του να ξαναγίνει «ηγέτης των πλατειών» μοιάζει πλέον... κωμικοτραγική. Γιατί όσο κι αν προσπαθεί να ξαναζεστάνει τα παλιά του συνθήματα, ο Τσίπρας παραμένει δέσμιος ενός ξεπερασμένου πολιτικού αφηγήματος, χωρίς ίχνος αυτογνωσίας ή σοβαρότητας.
