Η Νέα Αριστερά, το κόμμα που γεννήθηκε από τα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ, βυθίζεται ήδη σε εσωτερικές συγκρούσεις και μικροκομματικές ίντριγκες. Ο Αλέξης Τσίπρας, αν και τυπικά εκτός παιχνιδιού, καταφέρνει ξανά να δηλητηριάσει τις ισορροπίες της Αριστεράς, προκαλώντας νέο εμφύλιο ανάμεσα στους πρώην συντρόφους του.
Από τη μία, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης εμφανίζεται πρόθυμος να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τον πρώην του αρχηγό, υιοθετώντας το γνώριμο αφήγημα περί «προοδευτικών συνεργασιών». Από την άλλη, ο γραμματέας του κόμματος Γαβριήλ Σακελλαρίδης προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει αποστάσεις, καταγγέλλοντας τον Τσίπρα για πολιτική ασυνέπεια και ιδεολογική θολούρα. Το αποτέλεσμα; Μια παράταξη που δεν έχει προλάβει να σταθεί στα πόδια της και ήδη καταρρέει υπό το βάρος των εσωτερικών της αντιθέσεων.
Η σύγκρουση δεν είναι απλώς πολιτική· είναι προσωπική, βαθιά και αποκαλυπτική της ανικανότητας της Αριστεράς να αρθρώσει ενιαίο λόγο. Ο Χαρίτσης ονειρεύεται «πλατιές συνεργασίες» για να κρύψει την πολιτική ανυπαρξία του κόμματός του, ενώ ο Σακελλαρίδης επιχειρεί να διασώσει τα απομεινάρια μιας δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας που κανείς πια δεν παίρνει στα σοβαρά.
Ο ίδιος ο Σακελλαρίδης, μάλιστα, δεν δίστασε να «καρφώσει» τον Τσίπρα δημοσίως, επισημαίνοντας πως αλλάζει στάση ανάλογα με το ακροατήριο - πότε κεντρώος και «μετριοπαθής», πότε δήθεν αντισυστημικός. Με άλλα λόγια, ο πρώην πρωθυπουργός συνεχίζει να παίζει το ίδιο φθαρμένο παιχνίδι των αντιφάσεων που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην καταστροφή.
Το πρόβλημα, όμως, δεν περιορίζεται εκεί. Ολόκληρη η Νέα Αριστερά μοιάζει εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο εσωστρέφειας. Τα παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Ηλιόπουλος, Τζανακόπουλος, Αχτσιόγλου) στοιχίζονται πίσω από τον Χαρίτση, επιχειρώντας να αναστήσουν το φάντασμα του παλιού κόμματος, ενώ απέναντί τους ο Τσακαλώτος και η «ομπρέλα» προσπαθούν να κρατήσουν αποστάσεις από τον Τσίπρα, υπολογίζοντας όμως και τη δική τους πολιτική επιβίωση.
Και μέσα σε αυτό το θέατρο παρασκηνίου, η κοινωνία παρακολουθεί με αδιαφορία. Η Αριστερά που κάποτε ευαγγελιζόταν «την αλλαγή» έχει καταντήσει μια ομάδα προσώπων που αλληλοκαρφώνονται στα ΜΜΕ, χωρίς καμία σοβαρή πρόταση, κανένα σχέδιο και καμία αξιοπιστία.
Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, συνεχίζει απερίσπαστη το κυβερνητικό της έργο, με σταθερότητα, ευθύνη και συγκεκριμένα αποτελέσματα, την ώρα που οι αντίπαλοί της παλεύουν να επιβιώσουν πολιτικά μέσα στα ερείπια που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ο Τσίπρας, ακόμη κι εκτός εξουσίας, παραμένει συνώνυμο του διχασμού, κι αυτό από μόνο του εξηγεί γιατί η χώρα δεν έχει τίποτα να περιμένει από μια Αριστερά που ζει μονίμως στο παρελθόν.
