Την ώρα που η συζήτηση για τη δημιουργία κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα συνεχίζεται –με τον ίδιο να μην κλείνει το ζήτημα–, στην Κουμουνδούρου «ξορκίζουν» το… κακό πετώντας την μπάλα στην εξέδρα. Οι αναφορές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ίδιου του Σωκράτη Φάμελλου, προκαλούν εντύπωση, αν υπολογίσει κανείς ότι ένας νέος φορέας –υπό την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου τους θα οδηγήσει σε «πολιτική αιμορραγία» το κόμμα που ουσιαστικά ίδρυσε.
Ήδη, εντός ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτές και στελέχη επιχειρούν να βγάλουν συμπέρασμα από τους χρησμούς του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να πάρουν θέση με βάση τις ενδεχόμενες εξελίξεις που τους αγγίζουν άμεσα. Διότι μπορεί να λέγεται από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι στόχος θα είναι να συνδράμουν στο εγχείρημα νέα πρόσωπα και τεχνοκράτες, εντούτοις είναι δεδομένο ότι στόχος θα είναι και στελέχη της Κουμουνδούρου αλλά κυρίως ψηφοφόροι.
Και κάπου εδώ αρχίζουν το μπέρδεμα και τα προβλήματα του Σωκράτη Φάμελλου και αρκετών ηγετικών στελεχών του κόμματος. Ο Αλέξης Τσίπρας για να στήσει έναν νέο φορέα θα πρέπει να… αδειάσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν όχι να τον αδειάσει, σίγουρα να πάρει όσους μπορεί αφού ένας κομματικός μηχανισμός για να λειτουργήσει απαιτεί και… έμπειρα κομματικά στελέχη με προσβάσεις σε ψηφοφόρους.
Οχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να επαίρεται για κάτι τέτοιο. Αλλωστε ανδρώθηκε μέσα από τις αυταπάτες που μοίρασε στους πολίτες και τα περί μνημονίου-αντιμνημονίου που στήθηκαν την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Υπάρχουν όμως στελέχη που απέκτησαν κάποια εμπειρία και τα οποία, όπως και οι βουλευτές του κόμματος, αναμένουν τις εξελίξεις παρακολουθώντας φυσικά το πού θα γύρει η ζυγαριά.
Το νέο κόμμα που, εμμέσως, προαναγγέλλεται θα προκαλέσει ανακατατάξεις στον χώρο της Αριστεράς. Αποσκοπεί να κάνει το ίδιο στον χώρο της Κεντροαριστεράς, όπως αυτός περιγράφεται από τους «μνηστήρες» που εμφανίζονται κατά καιρούς και θέλουν να ηγηθούν αυτής. Αυτός που πρώτα θα πληγεί, εάν υλοποιηθούν όσα κυκλοφορούν από το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, οι επικεφαλής του οποίου σήμερα αποκαλούν «πολιτικό κεφάλαιο» τον πρώην πρόεδρό του και δηλώνουν πως παραμένει βουλευτής.
Ο Αλέξης Τσίπρας, από την άλλη, έχει δείξει πως δεν διστάζει να κρατήσει αποστάσεις και να γυρίσει την πλάτη σε συντρόφους. Πρώτη και καλύτερη περίπτωση ο πολιτικός μέντοράς του, ο Αλέκος Αλαβάνος, που σε κάθε εμφάνισή του δηλώνει ότι η επιλογή του ως αντικαταστάτη του στην ηγεσία του τότε Συνασπισμού ήταν το μεγαλύτερο λάθος του. Ακολούθησαν πολλοί. Από τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Νίκο Κοτζιά μέχρι τον «φίλο» Πάνο Καμμένο και μετέπειτα τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Τώρα το κατά πόσο ένα εγχείρημα όπως αυτό που περιγράφεται θα πετύχει τον στόχο του, δηλαδή να κυριαρχήσει ή να εκπροσωπήσει την Κεντροαριστερά, είναι θέμα των ψηφοφόρων, που όμως θα πρέπει να ξεχάσουν μια ολόκληρη περίοδο και τις αυταπάτες των κυβερνήσεων Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
