Τον Σεπτέμβριο του 2014 σε εκείνη την αλησμόνητη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξήγγειλε το γνωστό σε όλους «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες. Και τότε φυσικά μιλούσε για επιστροφές δώρων, επιδομάτων και όλων όσα είχαν περικοπεί στο πλαίσιο των δύο πρώτων μνημονίων, αποφεύγοντας να απαντήσει στο ερώτημα πού θα βρεθούν τα χρήματα αφού για την κάλυψη αυτών των μέτρων το μόνο που μπορεί να συνεισφέρει είναι μόνο μια αθρόα αύξηση φόρων.
Τελικά, και τα δώρα με τα επιδόματα δεν δόθηκαν, και οι φόροι αυξήθηκαν, και ένα τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο επιβλήθηκε με τη μεσαία τάξη ν’ αναστενάζει, όπως φυσικά και οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε εν όψει ΔΕΘ και του φαινομένου της πλειοδοσίας που αναμένεται να λάβει –μια ακόμη φορά– σάρκα και οστά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία ήδη ρίχνουν στο τραπέζι 13ους και 14ους μισθούς, 13η και 14η σύνταξη, νέο ΕΚΑΣ, μειώσεις στον ΦΠΑ και ό,τι άλλο μπορεί κάποιος να διανοηθεί.
Τζάμπα υποσχέσεις που όμως ευνοούν τον λαϊκισμό, όπως έγινε με τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα βέβαια ουδείς έχει τη δυνατότητα να τις επικαλεστεί μετά την περίοδο 2015-2019. Ούτε φυσικά μπορεί κάποιος να ξεχάσει τις υποσχέσεις αναφορικά με τη… 13η σύνταξη, όπως βάφτισαν ένα επίδομα τον Μάιο του 2019 στο πλαίσιο δήθεν εξαγγελιών πριν από τις τότε ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές.
Γιατί τα αναφέρουμε αυτά; Μα διότι το παιχνίδι με τη 13η και τη 14η σύνταξη, όπως και αυτό με τον 13ο και τον 14ο μισθό στο Δημόσιο, έχει ανοίξει και πάλι σε μια προσπάθεια να πεισθούν οι πολίτες ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να δώσει χρήματα αφού, σύμφωνα με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ευνοεί τους λίγους σε βάρος των πολλών. Τα ίδια αυτά κόμματα μιλούν για 13η σύνταξη και 13ο μισθό ή και για 13ο και 14ο μισθό και 13η και 14η σύνταξη χωρίς να λένε πού θα βρεθούν οι σχετικοί πόροι που υπολογίζονται σε πάνω από 5,5 δισ. ευρώ το λιγότερο σε ετήσια βάση.
Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η αύξηση της φορολογίας, όπως έκανε κατά κόρον ο ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησε στη διάλυση της μεσαίας τάξης. Ουσιαστικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης με αυτές τις προτάσεις ομολογούν –εμμέσως πλην σαφώς– πως έχουν ένα κρυφό σχέδιο για να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις που δίνουν. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει όσο και να επικαλούνται προτάσεις και συγκεκριμένο πρόγραμμα για να καλυφθούν οι ανάγκες που θα δημιουργηθούν.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Στην περίπτωση που διατεθούν και διατίθενται αυτοί οι πόροι σε ετήσια βάση δεν θα υπάρχει κανένα περιθώριο άσκησης πολιτικής που θα αφορά τη μεσαία τάξη, τους συνταξιούχους, τις οικογένειες και τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Εκτός φυσικά και αν τα λεφτόδεντρα έχουν εμφανιστεί και πάλι στις αυλές των κομματικών γραφείων στο κέντρο της Αθήνας.
Στη ΔΕΘ οφείλουν όλοι ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και να σταματήσει έστω και τώρα η πλειοδοσίας υποσχέσεων και εξαγγελιών με μοναδικό γνώμονα την καταστροφολογία και τον λαϊκισμό.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
