Τι κοινό έχουν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο… Παύλος Πολάκης; Η απάντηση είναι ο τρόπος με τον οποίο κάνει αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ και ο τρόπος με τον οποίο ο Στέφανος Κασσελάκης (συνεχίζει να) επιδίδεται σε λαϊκίστικες και καθ’ όλα αυτάρεσκες αναρτήσεις στα social media. Αναρτήσεις που στην πραγματικότητα δεν έχουν διαφορά με τις διαχρονικές χυδαιότητες του κ. Πολάκη αφενός. Αφετέρου προσιδιάζουν στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ και εκ νέου υποψήφιος για την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από την πρώτη στιγμή της εκλογής του κάποιοι είχαν αποκαλέσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «Πολάκη με γραβάτα». Ο Ακης Σκέρτσος σε συνέντευξή του είχε πει ότι ο κ. Κασσελάκης «έχει εμφάνιση Μητσοτάκη και ψυχή Πολάκη». Είναι δε αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο κ. Κασσελάκης υπήρξε «κατασκευή των social media» ή «φαινόμενο» αυτών, καθώς αυτό ακριβώς περιγράφει τον κινηματογραφικό τρόπο με τον οποίο αναδείχθηκε από την αφάνεια κι έφτασε ως το σημείο να πάρει τα κλειδιά της Κουμουνδούρου από τον Αλέξη Τσίπρα. Και ουδείς ξέχασε τους συνειρμούς και τις φήμες που τον συνόδευσαν αρχικά ότι στηρίζεται παρασκηνιακά από τον προκάτοχό του – τουλάχιστον έως το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Κοινωνικά... δικαστήρια
Τούτο όμως είναι ίσως το βασικό κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα σε Τραμπ και Κασσελάκη: ότι όπως ακριβώς γιγαντώθηκε πολιτικά μέσα από τα social media ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος και έφτασε ως το Οβάλ Γραφείο έτσι και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναδείχθηκε διάδοχος του κ. Τσίπρα. Οπως επίσης ακριβώς ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τραμπ συνέχισε να πολιτεύεται μέσα από τα βίντεο και τις αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έτσι και ο κ. Κασσελάκης καταφεύγει στον ίδιο τρόπο και στα ίδια μέσα για ν’ αντιπαρατεθεί πολιτικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη – εσχάτως δε για να στηρίξει τις αισχρές κατηγορίες που εκτόξευσε κατά της συζύγου του πρωθυπουργού η βουλευτής Επικρατείας του κόμματός του, Ελενα Ακρίτα. Ή για να παρουσιάσει το «κατηγορητήριο» κατά του Κώστα Αχ. Καραμανλή για τα Τέμπη.
Μπορεί βεβαίως κάποιος να πει ότι ο κ. Κασσελάκης το κάνει αυτό για συγκεκριμένους λόγους. Οτι σε αντίθεση π.χ. με τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν διαθέτει το βήμα της Βουλής για να εκφραστεί, καθότι δεν έχει εκλεγεί βουλευτής. Ή ότι θέλει να στοχεύσει στα νεανικά και δυναμικά κοινά – άλλωστε, μία από τις συνταγές επιτυχίας που ακολούθησε και ο κ. Μητσοτάκης στις προηγούμενες εκλογές ήταν οι εμφανίσεις του στα social media και ιδιαιτέρως τα βίντεο με τα οποία απευθύνθηκε στους (πολύ) νέους ψηφοφόρους μέσα από το TikTok. Τα επιχειρήματα αυτά ωστόσο καταρρίπτονται από τις υπόλοιπες ομοιότητες που παρουσιάζουν Κασσελάκης και Τραμπ.
Οι εχθροί-δημοσιογράφοι
Ποια είναι η πιο χαρακτηριστική αυτών; Οχι φυσικά ότι είναι και οι δύο… επιχειρηματίες – άλλωστε ο κ. Τραμπ είναι δισεκατομμυριούχος, ενώ ο κ. Κασσελάκης όχι, παρά τις επενδύσεις του στα… αστακοκάραβα. Είναι ότι και οι δύο θεωρούν τους δημοσιογράφους και τα «παραδοσιακά» ΜΜΕ εχθρούς τους και γι’ αυτό καταφεύγουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τη «σχολή» αυτή βέβαια είχε λανσάρει πρώτος ο κ. Πολάκης, ο οποίος απειλούσε πως θα θάψει δημοσιογράφους «τρία μέτρα κάτω από τη γη» και αναρτούσε φωτογραφίες τους, χαρακτηρίζοντάς τους ως επικηρυγμένους. Με αγοραίες και πάντως όχι συμβατές με το πολιτικό fair play φράσεις ή καταφεύγοντας σε αντίστοιχες επιθέσεις κατά πολιτικών προσώπων – κατά βάση πολιτικών του αντιπάλων ή ακόμη και συγγενών του πρωθυπουργού, μη εξαιρουμένης ασφαλώς της συζύγου του. Οπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα που βρίσκεται η Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, ξεπερνώντας κάθε έννοια χυδαιότητας, όπως έσπευσε να τονίσει και στη δική του παρέμβαση ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Απτόητος παραμένει ωστόσο ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος συνεχίζει στις αναρτήσεις του να εμφανίζεται ως άλλος Ιανός. Μόνο που το ένα πρόσωπο έχει αυτό του κ. Τραμπ και το άλλο του κ. Πολάκη, δηλαδή όπως και να το δει κάποιος το πιο ήπιο σχόλιο που μπορεί να κάνει είναι «θλίψη». Και μόνο θλίψη για έναν νέο πολιτικό που κομπάζει ότι κομίζει, τάχα, κάτι νέο στην πολιτική ζωή του τόπου…
