Μας συστήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2010 ως ΣΥΡΙΖΑ και παραμένει… ΣΥΡΙΖΑ 13 χρόνια μετά: Σαν να μην πέρασε μια μέρα που εν ονόματι της αντισυμβατικής Αριστεράς έκανε ντελίβερι το ριζοσπαστισμό σε μια κοινωνία που έψαχνε την καινοτομία στην… κενοτοπία των ψευδαισθήσεων, τον Αλέξη Τσίπρα ως «μετενσάρκωση» του Ανδρέα Παπανδρέου. Καμία σχέση, αλλά πώς να το εξηγήσεις σ’ έναν κόσμο απολύτως συνδεδεμένο με αντιλήψεις γενόσημα στερεοτύπων από το παρελθόν: Η μανιχαϊστική αντίληψη του «καλού» και του «κακού» –μέχρι και σήμερα– ταυτισμένη με έννοιες πολιτικά φορτισμένες. Εννοιες που η τότε ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (οι ίδιοι που την διεκδικούν τώρα) επιμελώς φρόντισαν να ενισχύσουν, επαναφορτίζοντάς τες με μεγάλες ποσότητες τοξικότητας.
Κάποιοι θέλουν να ξεχαστεί η ενεργός συμβολή τους στην πρώτη «λούμπεν» κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης: Κάποιοι άλλοι αισθάνονται δικαιωμένοι που έβαλαν τις αγορές να χορεύουν συρτό, ενώ εκείνοι βάραγαν τα νταούλια. Και αυτοί δεν διαφέρουν σε πολλά από τους άλλους «άλλους», που με αυτοκριτική δήθεν διάθεση ομολογούν ότι έλαβαν εξοντωτικά μέτρα κατά της μεσαίας τάξης. Η μόνη διαφορά των «άλλων» με τους «άλλους» είναι ότι αυτοί που είναι κάτω από την «ομπρέλα» δεν ντρέπονται για όσα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ: και την πρώτη και τη δεύτερη φορά Αριστερά.
Αλλά εδώ που τα λέμε σ’ ένα κόμμα… Αρσέν Λουμπέν έχει σημασία ποιοι ντρέπονται και ποιοι όχι; Καμία!
