Oσοι παρακολουθούν τις αντιπαραθέσεις μεταξύ του εκπροσώπου της ΝΔ, Ακη Σκέρτσου με τα στελέχη κατά περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, διακρίνουν μια διαφορετική προσέγγιση σε επίπεδο άρθρωσης πολιτικού λόγου: καθώς και επιχειρημάτων που συνοδεύονται από στοιχεία και αριθμούς. Φυσικό επακόλουθο είναι οι συνομιλητές, ασυνήθιστοι στους ρυθμούς αυτού του μοντέλου αντιπαράθεσης που καθιερώνει με το στιλ του ο Ακης Σκέρτσος, να αναγκάζονται να βγάζουν αυτό που ήταν και δεν άλλαξαν: ιδεοληπτικοί και εξαρτημένοι από τις εμμονές τους.
Με βάση την ψυχαναλυτική θεωρία του Φρόιντ, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται «κολλημένοι» με τα στερεότυπα, καθώς συνεχώς επανέρχονται σε ζητήματα που δεν έχουν επιλυθεί σε προηγούμενα στάδια: με ψυχαναλυτικούς όρους παραμένουν καθηλωμένοι στο στάδιο του σοσιαλισμού. Και λόγω αυτής της καθήλωσης αρνούνται ή, στην καλύτερη περίπτωση, αγνοούν την πραγματικότητα. Και εν προκειμένω μπορεί να αγνοούν την πραγματικότητα, αλλά δεν φαίνεται να νοιάζονται για τις συνέπειες ακριβώς λόγω της άγνοιας που έχουν για την πραγματικότητα.
Και εκνευρίζονται, χάνουν την ψυχραιμία τους και ενίοτε συμπεριφέρονται κατά τρόπο που δυσκολεύεται κανείς να ξεχωρίσει ποιος είναι ΠΑΣΟΚ και ποιος ΣΥΡΙΖΑ: συνακόλουθα να διακρίνει κανείς τις πολλές ομοιότητες και τις ελάχιστες διαφορές που έχουν τα προγράμματα των δύο κομμάτων. Κι αυτό γιατί ο Ακης Σκέρτσος ευφυώς αντιπαρατίθεται με τα επιχειρήματα του μέσου φορολογούμενου πολίτη, αποδραματοποιώντας το ρόλο του και αφήνοντας τα συμπεράσματα στην κρίση της μεγάλης πλειοψηφίας, που έπαθε στην κρίση και έμαθε.
