Αντωνοσαμαράς (ο) 1. αυτός που άθελά του βοηθάει τον αντίπαλο «είναι τόσο αντωνοσαμαράς, που το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον αφήσεις να μιλάει χωρίς να τον διακόπτεις»
2. αυτός που διακατέχεται από αυτοκαταστροφικό μίσος «θα μπορούσε να έχει τον σεβασμό όλων, αλλά το ότι ήταν αντωνοσαμαράς δεν του το επέτρεψε»
3. αυτός που τον έχει ξεπεράσει η εποχή «αυτοί κάποτε ήταν πολύ καλή μπάντα, αλλά δυστυχώς τώρα πια είναι αντωνοσαμαράδες»
Υποψιάζομαι ότι ο Αντώνης ο Σαμαράς δεν θέλει να βοηθάει τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη. Παρ’ όλα αυτά, στο 90λεπτο διαφημιστικό του, το οποίο μεταδόθηκε την Κυριακή, κάνει ακριβώς αυτό. Περιγράφοντας τον πρωθυπουργό ως κάποιον που έχει κάνει τη ΝΔ ένα υβρίδιο του σημιτικού ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας στην ουσία παραδέχτηκε ότι είναι ο βασικός (αν όχι ο μοναδικός) εκφραστής αυτού που ονομάζουμε «μεσαίο χώρο». Του χάρισε δηλαδή την πολυπληθέστερη ομάδα ψηφοφόρων: αυτούς που αυτοπροσδιοριζόμενοι λένε ότι ανήκουν σε κάποια εκδοχή του Κέντρου.
Προφανώς ο σκοπός του πρώτου αντιμνημονιακού δεν ήταν να βοηθήσει τον Μητσοτάκη, αλλά να τον κατηγορήσει για έλλειψη κομματικού πατριωτισμού. Όμως οι καιροί αλλάζουν και οι άνθρωποι που βλέπουν τα κόμματα σαν πατρίδες συνεχώς λιγοστεύουν, την ώρα που αυξάνονται οι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει περισσότερο να βρουν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας παρά να ανεμίσουν κομματικά λάβαρα.
Με ρομαντισμό
Στην αρχή αναρωτιόμουν γιατί ο Αιμίλιος Χειλάκης, στο πλαίσιο της ηχογράφησης του audio book, αφηγείται το βιβλίο που (ισχυρίζεται ότι) έχει γράψει ο μπρόεδρος Τσίπρας με φωνή τόσο αισθησιακή που θυμίζει μεταμεσονύχτιο ραδιοφωνικό παραγωγό που παίζει ερωτικά τραγούδια. Μετά θυμήθηκα τι προσπάθησαν να κάνουν στη χώρα ο πρώην αρχηγός της Τζάκρη και η παρέα του και κατάλαβα.
Κινδυνεύουν να γίνουν σαν τους μεγάλους
Το περίεργο δεν είναι ότι στις έρευνές τους στα Βορίζια οι αστυνομικοί βρήκαν σπίτια των οποίων οι περήφανοι κάτοικοι είχαν κορνιζαρισμένα τα εντάλματα σύλληψής τους. Το περίεργο είναι που δεν έχει επέμβει η Πρόνοια να πάρει από τις οικογένειες αυτές τα παιδιά που κάθε μέρα που περνάνε σε τέτοιο περιβάλλον κινδυνεύουν όλο και περισσότερο να γίνουν σαν τους μεγάλους.
Τα πιστεύουν
Καταλαβαίνω την ανάγκη των πολιτικών να κολακέψουν τους Κρητικούς, αλλά ίσως πρέπει να την περιορίσουν. Βλέπετε, μερικοί από αυτούς πιστεύουν τις κολακείες, νομίζουν ότι όντως είναι κάτι ξεχωριστό από τους υπόλοιπους Έλληνες και διεκδικούν ειδική μεταχείριση, η οποία όλοι βλέπουμε πού οδηγεί.
