Το δικό του... rebranding επιχειρεί, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του, και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως εν δυνάμει εγγυητής μιας κυβέρνησης... ενότητας. «Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται», λέει ο σοφός λαός και μάλλον ο πάλαι ποτέ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά επιβεβαιώνει το γνωμικό με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές.
Ο Τσίπρας εκδίδει την «Ιθάκη» του, προοίμιο ενός νέου κόμματος, ο Σαμαράς ζυγίζει το ενδεχόμενο για την ίδρυση νέου κομματικού σχηματισμού, κάποιοι θέλουν να μετρούν στις δημοσκοπήσεις ένα πιθανό κόμμα Καρυστιανού, κάποιοι άλλοι βλέπουν σχεδόν απίθανη την αυτοδυναμία. Σε αυτό το γαϊτανάκι των ευσεβών πόθων, πλασάρεται και ο παντός καιρού Βενιζέλος, ο οποίος υφαίνει τους δικούς του μύθους και πλάθει τα δικά του όνειρα θερινής νυκτός. Φαίνεται ότι τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου με τον πληθωρικό, πομπώδη λόγο και την αποδιδόμενη ιδιότητα της πολιτικής ευφυΐας δεν έπαψε ποτέ να τον καταδιώκει το σύνδρομο του μικρομεγαλισμού.
Με τον τρόπο του δηλώνει παρών και διαθέσιμος, γιατί όχι και για πρωθυπουργός, σε μια ενδεχόμενη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας (βλ. ρυθμιστική συναίνεση) με τη στήριξη της ΝΔ. Στις εργασίες του 13ου Διεθνούς Συμποσίου Θεσσαλονίκης στο «Ολύμπιον», ο Δημήτρης Καιρίδης τόνισε τις καλές σχέσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου με το κυβερνών κόμμα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την αφορμή και έσπευσε να δηλώσει έτοιμος, αν χρειαστεί «και στη διάθεση της Νέας Δημοκρατίας και όλων των μεγάλων ιστορικών παρατάξεων για να διασφαλίσουμε τη συναίνεση την εθνική που απαιτείται και τη συναίνεση τη ρυθμιστική που απαιτείται για να προχωρήσει η χώρα προς ένα μέλλον εξαιρετικά αβέβαιο και αχαρτογράφητο».
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ετοιμάζει την κοινή του εμφάνιση με τον Κώστα Καραμανλή στην εκδήλωση μιας εφημερίδας (της «Δημοκρατίας») που τον διέσυρε διαχρονικά, και ιδιαίτερα την περίοδο της συγκυβέρνησης. Είναι η εφημερίδα που πολλές φορές με πρωτοσέλιδά της τον... κρέμασε στα μανταλάκια για την υπόθεση Novartis. Φαίνεται όμως ότι ο ίδιος, σε μία επίδειξη ανωτερότητας (;) δίνει τόπο στην οργή και χώρο... στη λήθη.
Πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012, όταν το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου ήταν τρίτο κόμμα, πίσω από τη ΝΔ του Σαμαρά και τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, είχε χαρακτηρίσει «ντεμοντέ» την εμμονή του Αντώνη Σαμαρά σε αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ και αναγκαστική δική του πρωθυπουργία. Οι εξελίξεις ήταν τελικά με το μέρος του. Εγινε η υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου και ακολούθησε η συγκυβέρνηση με τον... ντεμοντέ τότε αρχηγό της ΝΔ.
Σε εκείνη την προεκλογική περίοδο επιτέθηκε και στον Αλέξη Τσίπρα, κατηγορώντας τον για «πολιτικό μικρομεγαλισμό και παιχνίδι με τη φωτιά στις πλάτες των Ελλήνων». «Θέλει σώνει και καλά να κυβερνήσει τώρα, θέλει να γίνει πρωθυπουργός και αυτός». Και εδώ οι εξελίξεις... επιβεβαίωσαν το ρητορικό του τέχνασμα.
«Μικρομεγαλισμό, λαϊκισμό και ψευδαισθήσεις» καταλόγισε τον περασμένο Ιούνιο στις σκέψεις Μητσοτάκη για συνταγματική αναθεώρηση. Οι εξελίξεις αναμένονται...
Στις πρόσφατες παρεμβάσεις του, κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Τάσου Γιαννίτση, «Ελλάδα 1953-2024: Χρόνος και Πολιτική Οικονομία», ο Ευάγγελος Βενιζέλος έλεγε με τον γνώριμο στόμφο του: «Η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη, η χώρα υπνοβατεί».
Την περασμένη Παρασκευή από τη Θεσσαλονίκη, διευκρινίζει και αποκαλύπτει ίσως σκέψεις που μοιράζεται με το μαξιλάρι του: «Είχα πει ότι η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη. Όχι γιατί δεν έχει κυβέρνηση. Κυβέρνηση έχει, νόμιμη, συνταγματική και με επαρκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. (...) Δεν ξέρω τι θα γίνει, όποτε γίνουν οι εκλογές. Πρέπει να σκεφτούμε αν μπορεί το πολιτικό σύστημα να αναδείξει κυβερνήσεις συνεργασίας και να λειτουργήσει με τον τρόπο αυτό…».
Σε συνέντευξή του στην «Ελευθερία» της Λάρισας, τονίζει ότι η περίοδος των μονοκομματικών, αυτοδύναμων κυβερνήσεων με πανίσχυρο πρωθυπουργό που ελέγχει πολιτικά και οργανωτικά όλες τις πτυχές της εξουσίας φαίνεται να φτάνει σε ένα οριστικό τέλος. Στο δικό του... όνειρο, ίσως να είναι τώρα η ευκαιρία για τη ρεβάνς του φιάσκου το 2023, όταν ο Ανδρουλάκης πρότεινε κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό εκτός των Μητσοτάκη και Τσίπρα και κάποιοι φρόντιζαν να δείχνουν προς την πλευρά του.
Μία δεύτερη ανάγνωση στην πολιτική διαδρομή του Βενιζέλου αποδεικνύει ότι δεν υπήρξε ο... απόλυτος πολιτικός εγκέφαλος της εποχής μας. Εμπνεύστηκε μία φλύαρη, αλλά χωρίς αντίκρισμα συνταγματική αναθεώρηση, έντυσε νομικά το εμπάργκο των Σκοπίων και με χλιδή και υπερβολικές δαπάνες την Πολιτιστική Πρωτεύουσα – Θεσσαλονίκη. Κόντρα στην πλειοψηφία των συνταγματολόγων συντάχθηκε με την αντισυνταγματική θέση στο ζήτημα των ταυτοτήτων. Το βράδυ των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007, ο Ευάγγελος Βενιζέλος πήρε τη σωστή απόφαση να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος. Την εκδήλωσε όμως τη λάθος στιγμή και βεβιασμένα. Εσπευσε στο Ζάππειο να κάνει ξεχωριστή δήλωση από τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου, ενώ οι οπαδοί του κόμματός του ήταν συντετριμμένοι από την εκλογική ήττα.
Στις πολιτικές του κινήσεις υπήρξε σχεδόν πάντα η αντίφαση απόφασης και χρόνου. Λάθος αποφάσεις σε σωστό χρόνο και σωστές αποφάσεις σε λάθος χρόνο. Οσο για τον πολιτικό του λόγο, πολλές λέξεις, σύνθετες έννοιες και σοφιστίες. Μία αιωρούμενη υπόσχεση ελιγμών και πολιτικής καπατσοσύνης, που μοιραία κάποια στιγμή καταλήγει στην παρακμή και την ανυποληψία.
