Το ότι ο Αμερικανός πρόεδρος «γυρίζει τ’ άντερα σε πολλούς», στους περισσότερους δηλαδή, γιατί έτσι τους είπαν ή γιατί τους φαίνεται ολίγον άγαρμπος (λες και στη διεθνή πολιτική όλοι οι πρωταγωνιστές συμπεριφέρονται με το σαβουάρ βιβρ), ολίγον μας ενδιαφέρει από τη στιγμή που ο Αμερικανός πρόεδρος καταπώς φαίνεται είναι εξαιρετικά ωφέλιμος για τα εθνικά μας συμφέροντα. Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη περίσταση στην ιστορία μας κατά την οποία τα εθνικά μας συμφέροντα να ταυτίζονται τόσο με τα αντίστοιχα αμερικανικά οικονομικά, γεωπολιτικά και στρατιωτικά και ταυτόχρονα να εκπαραθυρώνεται και να παραγκωνίζεται τόσο άμεσα, εμφανώς και αποτελεσματικά ο αιώνιος εχθρός μας, η Τουρκία. Και η απογοήτευση, η κατήφεια και η γκρίνια στη γείτονα είναι εμφανέστατη, όπως μαρτυρούν και οι σκηνές στο τουρκικό κοινοβούλιο, που θυμίζουν ρινγκ!
Με την έλευση της νέας Αμερικανίδας πρέσβεως συμβαίνουν εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και κοσμογονία. Η παρουσία της λειτούργησε ως καταλύτης για πολλά ζητήματα, που είχαν στην κυριολεξία βαλτώσει. Όλα τρέχουν πιο γρήγορα: η ηλεκτρική σύνδεση Ελλάδας–Κύπρου, η επισημοποίηση και η ανάδειξη της στρατηγικής σημασίας συμμαχίας Ελλάδας–Ισραήλ, η ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας–Ισραήλ–Κύπρου–Αιγύπτου–ΗΠΑ, η νεκρανάσταση του EastMed και, το κυριότερο, η υπογραφή των συμφωνιών με τους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς Exxon και Chevron για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και η δημιουργία νέου τεράστιου λιμανιού και κόμβου logistics στην Ελευσίνα, αμερικανικών συμφερόντων, που θα λειτουργεί ανταγωνιστικά προς την κινεζική παρουσία στο λιμάνι του Πειραιά.
Παράλληλα, η Τουρκία αποκλείεται προς το παρόν από όλα αυτά, λόγω της «καλής» συμπεριφοράς της και της στρατηγικής επιλογής της να το παίζει σε πολλά ταμπλό, όπως έκανε πάντα, και συγχρόνως όχι μόνο δεν έχει πρόσβαση σε πολεμικό υλικό τεχνολογίας αιχμής εξ Αμερικής αλλά δεν μπορεί να πάρει ούτε βίδα για τα παλιά αεροσκάφη της. Επίσης, λόγω των σχέσεων μίσους ανάμεσα σε Νετανιάχου και Ερντογάν, επειδή ο τελευταίος επέλεξε να αυτοχρισθεί πατέρας-προστάτης της Χαμάς και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η Τουρκία αποκλείεται και από διαχειριστική δύναμη στη Γάζα. Η Τουρκία, ευτυχώς για εμάς, επέλεξε να προτάξει την ισλαμική της ταυτότητα και να ποντάρει σε λάθος άλογο.
Στο άλογο του πολιτικού Ισλάμ, το οποίο αποτελεί κόκκινο πανί για τον Αμερικανό πρόεδρο και επιτέλους σύντομα και για την ΕΕ, μιας και όλο και περισσότεροι ηγέτες κατανοούν τον ισλαμικό κίνδυνο και αντιδρούν, απαλλαγμένοι πια από τις διάφορες φοβίες που τους κατέτρυχαν. Ας σημειωθεί ότι μόλις προχτές βρετανικό ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι το να εκφράζεται δημόσια κάποιος κατά του Ισλάμ δεν αποτελεί κατηγορία για ρατσιστική συμπεριφορά και ότι δεν θα τιμωρείται, ενώ όλο και περισσότερα κράτη υιοθετούν στις επικράτειές τους πολύ πιο αυστηρές και περιοριστικές πολιτικές έναντι του Ισλάμ.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να υπάρξει πιο ευτυχής συγκυρία για την Ελλάδα. Κι όμως. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη Έλληνες, οι οποίοι έχουν τσακωθεί με τη λογική και αντιδρούν σε όλα τα παραπάνω, μάλλον λόγω προβληματικών εγκεφαλικών ρυθμίσεων. Όσο για την ξινίλα που αναδίδουν για τον πρόεδρο Τραμπ; Ας θυμηθούν τι είχε πει ο κομμουνιστής αλλά σφόδρα ρεαλιστής γενικός γραμματέας του ΚΚ της Κίνας Ντεγκ Χσιάο Πινγκ, όταν κατηγορήθηκε για το διπλό μοντέλο (καπιταλισμός–κομμουνισμός) που υιοθέτησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν άρχισε η μεταμόρφωση της Κίνας σε οικονομική υπερδύναμη: «Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια». Κάπως έτσι λοιπόν, ας αρχίσουν να σκέφτονται και όσοι ξινίζουν τις μούρες τους όταν ακούν το όνομα Τραμπ.
