Σε μια ακόμα επίδειξη κοινοβουλευτικής οξύνοιας που θυμίζει περισσότερο θεατρικό μονόλογο παρά πολιτική παρέμβαση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Μάντζος αποφάσισε να βάλει φωτιά στην αίθουσα της Βουλής. Το θέμα; Η… αποκάλυψη του αιτήματος ένταξης στο πρόγραμμα SAFE που, κατά σύμπτωση, έγινε γνωστή από τα social media του Πρωθυπουργού – όχι από τον ίδιο, ούτε από τον Υπουργό Άμυνας. Η έκπληξη φυσικά είναι ότι ο κ. Μάντζος δεν αναρωτήθηκε για την καθυστέρηση αλλά για την «ελλιπή ενημέρωση». Μάλλον ξέχασε ότι και οι δικές του ανακοινώσεις… έρχονται κατά κύματα, με τον ίδιο να παίζει τον ρόλο του «καθηγητή που ξέρει καλύτερα» χωρίς όμως να δίνει απλές απαντήσεις.
Με την άνεση που τον διακρίνει, ο κ. Μάντζος αμφισβητεί την κυβερνητική γραμμή στο SAFE, αναρωτώμενος με ύφος μισογεμάτου ποτηριού αν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ή όχι ρητή διάταξη για την ομοφωνία απέναντι στην Τουρκία. Αλλά όπως όλοι ξέρουμε, όταν πρόκειται για επίσημους κανονισμούς, η «εξήγηση» είναι συχνά πιο σύνθετη από ό,τι ακούγεται στα τηλεοπτικά πάνελ. Πάντως, είναι πάντα απολαυστικό να βλέπεις τον κ. Μάντζο να παίζει το δικαστή της νομιμότητας, ενώ την ίδια ώρα ξεχνά ότι η πολιτική δεν είναι… παζλ 1000 κομματιών που λύνεται με κριτική από την κερκίδα.
Ας μην ξεχνάμε και την τελευταία ατάκα του: «Εμείς παίζουμε τάβλι ενώ οι άλλοι σκάκι». Μια ωραία μεταφορά, αλλά λίγο φλου, αφού οι πολίτες περιμένουν από την κυβέρνηση όχι παιχνίδια, αλλά σταθερότητα και αποτελεσματικότητα. Την ώρα που η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα διεθνούς πολιτικής και άμυνας, ο κ. Μάντζος μοιάζει να παραμένει εγκλωβισμένος στο κομματικό μικροσκόπιο του παρελθόντος, κάνοντας κριτική… με το στυλ «θέλω να τα ξέρω όλα, αλλά χωρίς να δίνω λύσεις».
Εν τέλει, η «κριτική» του κ. Μάντζου θυμίζει περισσότερο έναν πολιτικό που αναζητά το φως της δημοσιότητας παρά έναν αξιόπιστο συνομιλητή που θέλει να βοηθήσει τη χώρα. Εντάξει, όλοι έχουν δικαίωμα στην άποψη, αλλά όταν η διγλωσσία και η ασάφεια γίνονται καθημερινό φαινόμενο, μάλλον το πρόβλημα δεν είναι η κυβέρνηση αλλά η έλλειψη πολιτικής συνέπειας από όσους αρέσκονται να κριτικάρουν… από το βάθος της κερκίδας.
