Οπως γράψαμε σε παλαιότερο σημείωμα, οι λέξεις αντιστοιχούν με τα όρια του μυαλού μας. Για παράδειγμα, η περίπτωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ συνάδει με την επιστημονική άποψη του Αυστριακού φιλόσοφου Λούντβιχ Βιτγκενστάιν: «Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού».
Προφανώς δεν χρειάζεται να είναι κανείς φιλόσοφος για να κρίνει το διανοητικό επίπεδο του Στέφανου Κασσελάκη: τόσα ξέρει τόσα λέει, αν και αυτό που είπε για τους υπουργούς ότι «σκοτώνουν παιδιά» δεν το λες, ακόμα κι αν σε λένε Κασσελάκη. Διότι εάν κάποιος γινόταν... Κασσελάκης και τον χαρακτήριζε «Γεωργία Βασιλειάδου του ΣΥΡΙΖΑ» –παραπέμποντας στην ταινία «Η θεία από το Σικάγο» που πετούσε κανάτες όπως εκείνος τις προάλλες στη Κέρκυρα– θα υφίστατο τις συνέπειες της ανάγωγης συμπεριφοράς του, πέραν του ότι θα βρισκόταν υπόλογος για σεξιστική συμπεριφορά. Αλλά επειδή είναι αυτός που είναι, είτε γιατί απαλλάσσεται λόγω... Βιτγκενστάιν είτε γιατί κάποιοι σκέφτονται ότι «πού ξέρεις, μπορεί κάποτε να...», ο πρόεδρος από το Μαϊάμι μπορεί να λέει ό,τι θέλει και μετά να ακολουθεί με το ξεσκονόπανο η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για να μας πει ότι... παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις του! Δηλαδή, δεν του φθάνει που χυδαιολογεί, μας λέει και ηλίθιους...
