Σαν σήμερα, στις 28 Νοεμβρίου 1582, ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ και η Άνν Χάθαγουεϊ ενώνουν τις ζωές τους μέσα από έναν γάμο που, παρά τη φήμη του μεγαλύτερου θεατρικού συγγραφέα όλων των εποχών, παραμένει ένα από τα πιο μυστηριώδη επεισόδια της προσωπικής του ιστορίας.
Εκείνη 26 ετών, εκείνος μόλις 18. Το ζευγάρι κατέβαλε εγγύηση 40 λιρών για να λάβει ειδική άδεια γάμου, παρακάμπτοντας τη συνηθισμένη τρίτη ανακοίνωση των banns, μια ένδειξη επείγουσας ανάγκης, καθώς η Ανν ήταν ήδη τριών μηνών έγκυος στην πρωτότοκη κόρη τους, τη Σουζάνα. Ο ακριβής τόπος τέλεσης του γάμου δεν έχει διασωθεί, προσθέτοντας ακόμη ένα κομμάτι στο παζλ της ζωής του βάρδου.
Πίσω από αυτή τη γοργή ένωση βρίσκουμε δύο απλούς νέους της αγγλικής υπαίθρου. Η Ανν Χάθαγουεϊ είχε γεννηθεί στο γειτονικό χωριό Shottery, πιθανότατα γύρω στο 1556. Κόρη γαιοκτήμονα μεσαίας τάξης, μεγάλωσε σε μια μεγάλη αγροτική οικογένεια και ήταν πιθανώς η μεγαλύτερη από τα παιδιά του Ρίτσαρντ Χάθαγουεϊ. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, η προίκα που άφησε φαίνεται πως εξασφάλισε τη βάση για τον γάμο της με τον νεαρό Γουίλιαμ.
Μετά τον γάμο, το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά, τη Σουζάνα το 1583 και τα δίδυμα Χάμνετ και Τζούντιθ το 1585. Όμως, παρότι η οικογένεια μεγάλωνε, ο Σαίξπηρ σύντομα εγκατέλειψε το Stratford-upon-Avon για να κυνηγήσει την καριέρα του στο Λονδίνο. Εκεί αναδείχθηκε ως ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, δημιουργώντας μερικά από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η Ανν, από την άλλη, έμεινε πίσω στο Stratford, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα των παιδιών και του νοικοκυριού, μια πτυχή που τονίζει πόσο διαφορετικές ήταν οι ζωές των δύο συζύγων, ακόμη κι ενώ παρέμεναν δεμένοι με τα δεσμά του γάμου.
Ενώ από την μία πλευρά, η απώλεια του Χάμνετ το 1596, σε ηλικία μόλις 11 ετών, σημάδεψε την οικογένεια και τρία χρόνια αργότερα, ο Σαίξπηρ αγόρασε το περίφημο New Place, το μεγαλύτερο σπίτι στο Stratford, δείχνοντας την επιθυμία του να διατηρήσει έναν μόνιμο οικογενειακό δεσμό. Από την άλλη, δεν έχουμε κανένα προσωπικό γράμμα ή μαρτυρία που να αποκαλύπτει πώς βίωναν οι δύο τους την απόσταση και τις εξελίξεις της ζωής.
Όταν ο Σαίξπηρ πέθανε το 1616, άφησε στην Ανν το γνωστό «second-best bed», δηλαδή σύμφωνα με το νόμο της εποχής, θα λάμβανε αυτόματα το ένα τρίτο της περιουσίας του και το δικαίωμα διαμονής στην οικογενειακή κατοικία. Μια πράξη αγάπης που ερμηνεύτηκε ως ένα προσωπικό και ρομαντικό δώρο, παρά ως υποτίμηση. Και με αυτό τον τρόπο η Χάθαγουεϊ συνέχισε να ζει στο Stratford μέχρι τον θάνατό της το 1623.
Έτσι, ο γάμος που έγινε σαν σήμερα πριν από σχεδόν 450 χρόνια παραμένει μια ιστορία μισοφωτισμένη, πιο ποιητικά θα λέγαμε ένα μείγμα αγάπης, βιασύνης, οικογενειακής ευθύνης και σιωπών. Κι ίσως ακριβώς αυτές οι σιωπές κάνουν την ανθρώπινη πλευρά του Σαίξπηρ ακόμη πιο γοητευτική.
