Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος διαθέτει αποθέματα ψυχραιμίας ώστε να αντιπαρέρχεται τις κακόβουλες επιθέσεις παραβλέποντας τα συμπλεγματικά σχόλια εκείνων που βάζουν ταμπέλες (του «σημιτικού», του «τραπεζίτη που βάζει τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους»), που όταν δεν τους αρέσουν οι αλήθειες τον εμφανίζουν ως εκπρόσωπο των τραπεζών, ενώ όταν προσεγγίζει ορθολογικά τα μείζονα εθνικά και κοινωνικά θέματα, του λένε «εσύ μη μιλάς… είσαι τραπεζίτης».
Ωστόσο ο Γιάννης Στουρνάρας δεν «μιλάει» ως τραπεζίτης, αλλά ως οικονομολόγος με ιδεολογική συγκρότηση, «απεξαρτημένος» ιδεολογικών «ενοχών» και κομματικών «βαρών». Παραμένει «ανένταχτος», κεντρώος κεντρικός τραπεζίτης που πιστεύει στη διανομή του εισοδήματος και στην κοινωνική συνοχή. Κι αυτό ενοχλεί τους λαϊκιστές, ανεξαρτήτως κομματικής φυλής, που υπονομεύουν τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις. Τον θεωρούν «επικίνδυνο» γιατί «μιλάει» για δημοσιονομική ευθύνη, για χρηματοπιστωτική σταθερότητα και οικονομική σύγκλιση. Και δεν τους αρέσει να τον ακούνε να «μιλάει» για θετική ατζέντα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Γιατί η σταθερότητα και η ευημερία σε κάθε πρόταση του Γιάννη Στουρνάρα προϋποθέτουν συναίνεση, την οποία το πολιτικό προσωπικό που ανέδειξε η κρίση πολεμάει μέσα από το ξεπερασμένο αφήγημα «Αριστερά - Δεξιά» και τις ακραίες απολήξεις του που οδεύουν σε πολωτικές καταστάσεις και διχαστικές πρακτικές.
