Επειτα και από τη νίκη της ακροδεξιάς στην Αυστρία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη νέα πραγματικότητα: τα «άκρα» δεν προσδιορίζονται όπως πριν από λίγα χρόνια σε σχέση με τον λαϊκισμό (π.χ., ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, Λεπέν κ.ά.), αλλά από τον ιδεολογικό ριζοσπαστισμό τους. Οι εκλογές στην Αυστρία επιβεβαίωσαν την υπεροχή της ριζοσπαστικής δεξιάς στην Ευρώπη, που επαληθεύτηκε στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, στη συνέχεια, στον πρώτο γύρο των εκλογών στη Γαλλία και στις περιφερειακές εκλογές στη Γερμανία.
Η ακροδεξιά πλέον έχει σαφή ιδεολογία και ξεκάθαρους στόχους: έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, συνοριακούς ελέγχους και κλείσιμο συνόρων για τους μετανάστες, περιορισμούς στα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, φιλικές σχέσεις με τον Τραμπ και τον Πούτιν και έντονη ρητορική κατά του Ισραήλ από την οποία αναδύεται ο αντιεβραϊσμός σε όλες τις πτυχές του. Προφανώς είναι λάθος να χαρακτηρίζονται αυτά τα κόμματα «λαϊκίστικα». Αντιπροσωπεύουν ιδέες, έχουν στόχους και δεν εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους διαμαρτυρόμενα. Οι ιδέες και οι στόχοι τους έχουν απώτερο σκοπό την επιστροφή σ’ ένα σκοτεινό και αποκρουστικό παρελθόν. Αποτελούν όμως μια πραγματικότητα που εμείς θεωρούμε απειλή, ωστόσο για ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους είναι ελπίδα! Και αυτό δεν είμαστε βέβαιοι ότι έχει γίνει αντιληπτό...
