Μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, τα αρχεία με τις ομιλίες του οποίου πήραν στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας αντιγράφει και τον Γεώργιο κηρύσσοντας… ανένδοτο κατά της… «δεξάς» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο πανικός και η ανησυχία για τις εξελίξεις τόσο αναφορικά με το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου όσο (κυρίως) την επόμενη ημέρα έχουν οδηγήσει τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου σε μια αλλοπρόσαλλη στρατηγική που προκαλεί βέρτιγκο στα στελέχη (κυρίως τα παραδοσιακά του ΣΥΡΙΖΑ) που βλέπουν να εξελίσσονται καθημερινά κινήσεις που και τα ίδια αδυνατούν να παρακολουθήσουν.
Ο «μπαμπούλας» της δεξιάς, τα περί «βίας και νοθείας», τα περί «αποστασίας» και όλη η συνθηματολογία της δεκαετίας του 1960 έρχονται να προστεθούν σε αυτά της δεκαετίας του 1980 με τα περί συμβολαίων με τον λαό, την αλλαγή και την Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την ιστορία, τις εξελίξεις, το παρόν και το μέλλον της χώρας, επιλέγουν να την επαναλάβουν ως φάρσα. Απευθυνόμενοι σε ένα κοινό που δεν υπάρχει, στήνουν μια παράσταση που ευτυχώς δεν κόβει εισιτήρια, αφού η κοινωνία έχει ξεπεράσει, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, τα διχαστικά διλήμματα και τις διαχωριστικές γραμμές.
Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο κέντρο απλώς επιβεβαιώνει το γεγονός και καθιστά ανέφικτη την… αναβίωση της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ στέλνει στα αζήτητα και αφήνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους… ανένδοτους του Αλέξη Τσίπρα (έχει κηρύξει αρκετούς) μετατρέποντάς τους σε… ανέκδοτα.
Έχοντας φτάσει στα όρια, βλέποντας τους πολίτες να αδιαφορούν και τα προγράμματα της… Θεσσαλονίκης να αντιμετωπίζονται με τη σοβαρότητα που τους αρμόζει, στον ΣΥΡΙΖΑ ρίχνουν στην πολιτική προεκλογική αρένα τη διχαστική ρητορική εκλιπαρώντας τα υπόλοιπα κόμματα να σχηματίσουν από κοινού ένα… αντιδεξιό μέτωπο.
Οι… εκκλήσεις και οι παρακλήσεις Τσίπρα
«Ο κ. Κουτσούμπας μάς είπε προχθές ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χειρότερη που πέρασε στην ιστορία. Θυμήθηκα το "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος", που λέγανε κάποτε. Δεν έχουν μάθει τίποτα από την πρόσφατη ιστορία μας, πού οδήγησαν χτες οι λάθος γραμμές της Αριστεράς εκείνη την εποχή;» δηλώνει ο Αλέξης Τσίπρας.
Και συνεχίζει λέγοντας: «Είδαμε και τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος θέλει για τον εαυτό του να είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης της πνευματικής κληρονομιάς του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως, εγώ ένα έχω μάθει από αυτήν την κληρονομιά και την παρακαταθήκη, ότι έναν αντίπαλο είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου: τη Δεξιά. Δεν είχε διμέτωπο. Δεν είχε μέτωπο με την Αριστερά. Δεν είχε μέτωπο με τις προοδευτικές δυνάμεις».
Για να σημειώσει ότι «εγώ σήμερα απλώνω το χέρι στις προοδευτικές δυνάμεις, γιατί μέτωπο έχω με τη χειρότερη δεξιά κυβέρνηση που έχει περάσει από τον τόπο τα 49 χρόνια της μεταπολίτευσης (σ.σ.: Η Κουμουνδούρου το Σάββατο έλεγε για τα 30 τελευταία χρόνια)».
Και να καταλήξει υποστηρίζοντας πως «όταν εμείς μιλάμε για την ανάγκη μιας μεγάλης Αλλαγής δεν είναι γιατί μηρυκάζουμε τα συνθήματα του παρελθόντος. Είναι γιατί η Αλλαγή έχει γίνει ανάγκη για το σήμερα και το αύριο αυτού του τόπου. Αν δεν αλλάξει αυτή η κυβέρνηση, δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ο τρόπος για να ματαιωθεί το σχέδιο του κ. Μητσοτάκη και να πανηγυρίσει ο λαός».
Επικαλούμενος τον Ανδρέα Παπανδρέου φτάνει στον Γεώργιο. Κηρύττει ανένδοτο και αναζητεί… συνεργάτες. Ακόμη και το βασικό διακύβευμα αντιγράφει από την περίοδο του 1960. Αυτό της Παιδείας που ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε κάνει σημαία, αδιαφορώντας για την εργαλειοποίηση των μαθητών, μέσα από υποσχέσεις και έωλες δεσμεύσεις περί εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
«Έχομεν την απόφασιν να παλαίσωμεν μέχρις εσχάτων υπέρ της Δημοκρατίας. Με την ιδικήν σας συμπαράστασιν, με την συμπαράστασιν όλων των ελευθέρων και υπερηφάνων Ελλήνων. Και κατ' εξοχήν με την συμπαράστασιν της εμπνευσμένης Ελληνικής Νεότητος, η Δημοκρατία θ' αποκατασταθή εις την αρχαίαν Πατρίδα της» έλεγε το 1961 ο Γεώργιος Παπανδρέου στο διάγγελμά του. Αν εξαιρέσει κανείς την καθαρεύουσα, δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με τον Τσίπρα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να προσεγγίσει το κέντρο με τη μορφή που αυτό είχε τον… περασμένο αιώνα. Αλλωστε δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Στρίβοντας αριστερά, όπως είχε δηλώσει, για να πάει προς το… κέντρο, έχασε την ευκαιρία και τώρα διεκδικεί… κληρονομιές.
«Μην τους πιστεύετε. Αν είναι πρώτο κόμμα έστω και με μισή μονάδα, θα θελήσει να πάρει αυτήν την ευκαιρία για να φτιάξει κυβέρνηση-“κουρελού” με εκβιασμούς, με πιέσεις, ακόμα και με αποστασίες» είναι το τελευταίο… μότο που επαναλαμβάνει σε κάθε ομιλία.
Βέβαια πρέπει να σημειωθεί και το εξής: αυτή η στρατηγική αφορά και τη μετεκλογική περίοδο. Στον ΣΥΡΙΖΑ ήδη διαμορφώνουν αφήγημα κυβερνητικής παρένθεσης Μητσοτάκη. Αφήγημα που θα χρησιμοποιηθεί μετά την ήττα με στόχο να αφαιμάξει περισσότερο τον χώρο του ΠΑΣΟΚ.
