Ξεθωριάζει μέρα με τη μέρα το σύνθημα «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό», ειδικά μετά το μπαράζ των εσωκομματικών αντεγκλήσεων του Νίκου Ανδρουλάκη με στελέχη του κόμματος τα οποία εκπέμπουν SOS για τη δημοσκοπική κατρακύλα.
Η καθαρή αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν είναι ενωμένο, αλλά αντιθέτως δείχνει να βρίσκεται ήδη χωρισμένο σε πολλά κομμάτια και κάθε άλλο παρά δυνατό βγαίνει προς την κοινωνία έχοντας πλέον πάρει τον κατήφορο σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, όπως όλα δείχνουν.
Οι καθαρές αλήθειες αποτελούν «αγκάθι» για τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος, προκειμένου να γαντζωθεί στην καρέκλα του προέδρου και να δικαιολογήσει την κατρακύλα, εφευρίσκει αόρατους εχθρούς και μιλάει για υποκινητές, με δήθεν προσωπικές στρατηγικές, που έχουν μείνει στην εποχή της προεκλογικής περιόδου, όπως φάνηκε και από την αντίδρασή του στην ανακοίνωση του Χάρη Δούκα για την παραπομπή της Κ. Μπατζελή.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να λειτουργεί με στοιχεία ηγεμονισμού και όποιος του ασκεί κριτική για όσα συμβαίνουν στο κόμμα, τα οποία άλλωστε αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις, βαπτίζεται «δελφίνος» ή «πολέμιος της ενότητας» από τον στενό περίγυρό του. Αναζητεί χειροκροτητές, ενώ τα στελέχη της ηγετικής ομάδας έχουν πάντα έτοιμη τη δικαιολογία: «Όποιος έχει κάτι να πει, τότε να το εκφράσει στα κομματικά όργανα».
Μόνο που τα κομματικά όργανα δεν συνεδριάζουν, παρά μόνο το ελεγχόμενο από την ηγεσία πολιτικό Κέντρο, στο οποίο εάν κάποιος πει κάτι διαφορετικό από τις θέσεις του κ. Ανδρουλάκη, μπαίνει σε μαύρη λίστα και οι... κύκλοι της ηγεσίας τον εμφανίζουν σε διάφορα σενάρια που θα ζήλευαν ακόμη και στο... Δελφινάριο.
Σαν δύο ξένοι
Αυτό συνέβη στην περίπτωση του κ. Δούκα, που αποτελεί «κόκκινο πανί» για το περιβάλλον του Νίκου Ανδρουλάκη μόνο και μόνο γιατί τολμά να ορθώσει ανάστημα και να διατυπώσει αντίθετες απόψεις. Απόψεις που εμείς δεν θα κρίνουμε εάν είναι σωστές, αλλά στο πλαίσιο της εσωκομματικής δημοκρατίας και του πλουραλισμού είναι πάντα αναγκαίες.
Κάπως έτσι, Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας φαντάζουν πλέον σαν δύο ξένοι στο ίδιο κόμμα, τόσο από άποψη πολιτικής αντίληψης, θέσεων και στόχων όσο και από τις προσδοκίες που έχει ο καθένας για την πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Σε ό,τι αφορά την Αννα Διαμαντοπούλου, η «σιδηρά κυρία» της πολιτικής, διαθέτοντας πολύχρονη κυβερνητική και ευρωπαϊκή εμπειρία, βρίσκεται υπό το ασφυκτικό πρέσινγκ του περιβάλλοντος Ανδρουλάκη. Ετσι, παρότι έχει τοποθετηθεί ως επικεφαλής του πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, τις περισσότερες φορές δεν εισακούγονται οι προτάσεις της. Πάντως, η κ. Διαμαντοπούλου έχει εκφράσει δημόσια κατά καιρούς τις αποστάσεις της από αποφάσεις της ηγεσίας.
Καθόλου καλές δεν είναι οι σχέσεις του Νίκου Ανδρουλάκη με τη Νάντια Γιαννακοπούλου, ειδικά μετά την τελευταία ηχηρή παρέμβαση της βουλευτή για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Κάτι από… ΣΥΡΙΖΑ
Με λίγα λόγια, το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ θυμίζει καζάνι που βράζει αφού πέραν των «yes man», οι τοποθετήσεις των υπολοίπων –σύμφωνα πάντα με το προεδρικό περιβάλλον– υποκρύπτουν συνωμοσία κατά του Νίκου Ανδρουλάκη. Γι’ αυτό ουδείς πλέον αποκλείει το σενάριο της διάσπασης κατά τα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ και την περίοδο της αποχώρησης στελεχών που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά ή μετά την αναγκαστική αποχώρηση του Στέφανου Κασσελάκη.
Και όπως διακωμωδούσε ειρωνικά και αμήχανα σε παλιά γνωστή ελληνική ταινία ο χαρισματικός ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος: «Πάντως, συμφωνείτε ότι είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα».
