Η αλλοπρόσαλλη τακτική που χαράσσει ο Νίκος Ανδρουλάκης –συνεπικουρούμενος από μια στενή ηγετική ομάδα– έχει εγκλωβίσει το ΠΑΣΟΚ σε μια διαδικασία σταδιακής απαξίας που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αποτυπώνεται όμως στην εσωκομματική γκρίνια, η οποία πλέον μεταδίδεται σε ζωντανή μετάδοση μέσα από τις τοποθετήσεις βουλευτών και στελεχών.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης επέλεξε να μπει στο παιχνίδι της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών και με τον τρόπο αυτόν εγκλώβισε το ΠΑΣΟΚ σε μια πρακτική δημιουργίας κλίματος τοξικότητας με προσωπικές μάλιστα επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού. Οι αναφορές του προέδρου του κόμματος στον Κυριάκο Μητσοτάκη ως «ενορχηστρωτή» μιας δήθεν συγκάλυψης και η υιοθέτηση των θεωριών συνωμοσίας του Διαδικτύου αλλά και της ρητορικής της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κυριάκου Βελόπουλου είναι ενδεικτικές της πολιτικής γραμμής που είχε αποφασιστεί.
Μόνο που, όπως αποδεικνύεται, αυτό αφορούσε ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ. Στελέχη και βουλευτές εμφανίστηκαν να τηρούν αποστάσεις. Πλέον ζητούν εξηγήσεις ειδικά σε ό,τι αφορά τη σύμπλευση με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη συνδιαμόρφωση της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Η αποκάλυψη της Όλγας Γεροβασίλη ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης ήρθε πρώτα σε συνεννόηση με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας και μετά με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν διαψεύστηκε προκαλώντας νέα αναστάτωση στη Χαριλάου Τρικούπη.
Το ΠΑΣΟΚ σήκωσε το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών ψηλά. Ο πρόεδρος του κόμματος εμφανίστηκε να δηλώνει ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη. Και αντί να κάνει ένα βήμα πίσω αναφορικά με την αμφισβήτηση ενός εκ των βασικών πυλώνων της Δημοκρατίας επέμεινε σε αυτήν τη λογική. Και κάπου εκεί έχασε ένα κεντρώο κοινό που είχε αρχίσει να επιστρέφει ή σκεφτόταν ενδεχομένως ως εναλλακτική λύση το ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα όμως έχασε και το κοινό στο οποίο θέλησε να στραφεί. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μάζεψε το… χαρτί της αντισυστημικής ψήφου, όπως και της αρνητικής, με τη Χαριλάου Τρικούπη να μετατρέπεται σε παρακολούθημά της. Και ήταν αναμενόμενο, όπως λένε και στελέχη του κόμματος, δεδομένου ότι αυτές οι ψήφοι κατευθύνονται στο… πρωτότυπο και όχι στα αντίγραφα.
Στο πλαίσιο αυτό αναζητείται σχέδιο διαφυγής. Στελέχη του κόμματος ζητούν μετ' επιτάσεως να επιχειρηθεί μια διαδικασία επανεκκίνησης για να σωθεί οτιδήποτε μπορεί να σωθεί. Πιέζουν μάλιστα προς την πλευρά κατάρτισης προγραμματικών θέσεων και εναλλακτικών λύσεων που όμως να έχουν και μια έστω επαφή με την πραγματικότητα. Διότι, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, αν το κόμμα μπεί σε μια λογική πλειοδοτική σε σχέση με ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως σε σχέση με Ζωή Κωνσταντοπούλου η τρίτη δημοσκοπική θέση όχι απλά θα καταγραφεί και στις κάλπες, αλλά θα πρέπει να θεωρηθεί και… επιτυχία.
