Στην αρχή ο προβληματισμός σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά ήταν ποιος θα μπορούσε να είναι οι αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλιστα είχαν διοργανώσει και αντίστοιχες κοινές εκδηλώσεις, που… κάηκαν δημοσίως όταν τότε ο «με λένε Στέφανος» είχε εμφανιστεί «καπελώνοντας» το ερώτημα αλλά και την όποια απάντηση είχαν στο μυαλό τους.
Στη συνέχεια και αφού για μια ακόμη φορά έγιναν σκόνη και θρύψαλα, κι απεδείχθη στο πεδίο ότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν να βρουν αντίπαλο ικανό να νικήσει τον Μητσοτάκη, άλλαξαν το αφήγημα.
Και άρχισαν να αναρωτιούνται «μετά τον Μητσοτάκη, ποιος;». Αλλά επειδή ούτε σε αυτό έχουν βρει απάντηση, άρχισαν τις διαρροές ότι ο πρωθυπουργός θα αλλάξει εν κινήσει και μάλιστα βρήκαν και τον «αντικαταστάτη» του στο πρόσωπο του Νίκου Δένδια.
Αλλά ακόμη και αυτό το υποθετικό σενάριο δείχνει απλά την πολιτική γύμνια τους, καθώς ούτε και οι ίδιοι μπορούν να πιστέψουν ότι στο μυαλό των πολιτών αποτελούν εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ήρθαν και οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν τη Ζωή να έρχεται με… φόρα, όπως θα έλεγε και μια ψυχή, και τα προβλήματα στην Κεντροαριστερά έδειξαν ότι είναι μεγαλύτερα από αυτά της Κεντροδεξιάς.
Καθώς όχι μόνο δεν συνειδητοποιούν τα αδιέξοδά τους, αλλά συνεχίζουν να επιμένουν να λειτουργούν σαν να ανεβάζουν… παράσταση στο Δελφινάριο. Με μια μεγάλη, βέβαια, διαφορά: οι παραστάσεις στο καλοκαιρινό θέατρο του Πειραιά κόβουν εισιτήρια, την ώρα που η Κεντροαριστερά πετυχαίνει να διώχνει κόσμο από τις «παραστάσεις» της που δείχνουν να μην αρέσουν στην κοινωνία.
Τα όσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν το πολιτικό αδιέξοδό τους. Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο εμφύλιος καλά κρατεί, με τους κ.κ. Ανδρουλάκη, Γερουλάνο και Δούκα να στρέφουν τα βέλη τους ο ένας εναντίον του άλλου με διαρροές και κύκλους και με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, πέντε μήνες από την επικράτησή του στις εσωκομματικές εκλογές, να αμφισβητείται εκ νέου.
Ο κ. Ανδρουλάκης φαίνεται να «πληρώνει» τη δημοσκοπική κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ, που μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να απωλέσει δημοσκοπικά τη δεύτερη θέση, αλλά και να χάσει πάνω από 7% στην προτίμηση των πολιτών και από το 19% να κατρακυλήσει στο 12% περνώντας στην τρίτη θέση. Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχειρεί να… βάψει τα χέρια του με εσωκομματικό «αίμα» θυσιάζοντας την Μπατζελή, σε μια προσπάθεια να ανακόψει την εσωκομματική αμφισβήτηση που δέχεται τόσο από τον Παύλο Γερουλάνο, όσο και από τον Χάρη Δούκα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατάφερε πάντως να στρέψει εναντίον του ακόμη και την Ανανεωτική Αριστερά που είναι πλέον στα κάγκελα με τον Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς στον ανασχηματισμό που έκανε στο κόμμα δεν τοποθέτησε κανένα στέλεχός της σε θέση τομεάρχη!
Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, εκεί ο εκνευρισμός της ομάδας Φάμελλου είναι κάτι παραπάνω από ορατός, παρά τις προσπάθειες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι δεν παίζει τον ρόλο του… αυτοφωράκια, μέχρι να αποφασίσει τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας.
Τα όσα έγιναν στην Κεντρική Επιτροπή με διαρροές σε βάρος του Νίκου Παππά και του Παύλου Πολάκη, με αφορμή ψηφοφορία που έγινε, δείχνουν την ανασφάλεια που διακατέχει την Κουμουνδούρου, που πλέον τα… δίνει όλα για συνεργασία με τη Νέα Αριστερά.
Από την άλλη, η κριτική που δέχτηκε ο Φάμελλος από τον Πολάκη και κυρίως οι αιχμές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει δημοσίως για τη δημιουργία νέου φορέα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, δείχνουν ότι το πρόβλημα εντός της Κουμουνδούρου παραμένει μεγάλο, με μεγάλο ερώτημα το τι θα κάνει ο Τσίπρας, που εξακολουθεί να κρατά κλειστά τα χαρτιά του.
Τα παραπάνω συμπερασματικά δείχνουν ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε κατά μόνας είτε μαζί, δεν είναι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που είναι ικανές να δώσουν την απάντηση στο ερώτημα «μετά τον Μητσοτάκη, ποιος;». Εξακολουθούν να ανεβάζουν… παραστάσεις με καβγάδες και κόντρες, οι οποίες αφήνουν αδιάφορη την κοινωνία και επιτείνουν την άποψη της κοινωνίας περί κρίσης των «συστημικών» κομμάτων.
Την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση αρχίζει και σπάει τον κουμπαρά μοιράζοντας σε κοινωνικές ομάδες από το πλεόνασμα που έχει δημιουργήσει και λύνει προβλήματα, οι καβγάδες της Κεντροαριστεράς την εκθέτουν ακόμη περισσότερο.
