Η Κεντροαριστερά δείχνει ότι δεν έχει καταλάβει το τι έχει συμβεί. Σε μια εποχή που έχουν έρθει τα πάνω κάτω, εκείνη είτε ζητά... πυξίδα σωτηρίας σε έναν αρχηγό που έχει ηττηθεί κατά κράτος πολλαπλώς από τον Μητσοτάκη είτε προτείνει συνταγές από το χθες.
Απευθύνεται σε μια κοινωνία που είτε δεν υπάρχει είτε δεν έχει ανάγκη τις προτάσεις της οι οποίες βασίζονται σε έναν κόσμο που υπήρχε στην προ-μνημονιακή Ελλάδα και στην ατζέντα του είχε άλλες προτεραιότητες. Η κοινωνία είναι υποψιασμένη και μετά τα πρόσφατα παθήματα των υποσχέσεων Τσίπρα, δεν πιστεύει σε μεσσίες.
Αυτό είναι το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ που, μετά την απομάκρυνση και του με «λένε Στέφανο», έδειξε την πολιτική του γύμνια και σε πολιτικό και σε ηθικό επίπεδο. Εάν κάποιος πάρει στα σοβαρά τα όσα λένε, θα διαπιστώσει ότι τα ίδια έλεγαν το 2015, το 2019 και το 2023. Λες και έχει σταματήσει ο χρόνος και συνεχίζουν να λειτουργούν και να πράττουν λες και έχουν πάρει διαζύγιο από την πραγματικότητα.
Παρουσιάζουν μια κοινωνία στα όρια της κατάρρευσης, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Για να μη μιλήσω για τα όσα έπαθε χθες η χώρα-πρότυπο των Συριζαίων. Και αναφέρομαι στην Ισπανία, που τη χρησιμοποιούσαν ως υπόδειγμα για πάσα νόσο, μια και κυβερνούσαν (με τους αυτονομιστές βέβαια παρέα) οι σύντροφοί τους.
Χθες που κατέρρευσαν τα πάντα στην αριστερή Ισπανία και βυθίστηκαν στα σκοτάδια, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έπαθαν οι σύντροφοι και οι ίδιοι black out και έχασαν τη μεγάλη τους φίλη, η οποία στο μυαλό τους ήταν κάτι σαν τον σοσιαλιστικό παράδεισο της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της.
Το γράφω αυτό για να αναδείξω την ευκολία που ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ανακαλύπτουν ότι εδώ είναι η κόλαση και κάπου αλλού μονίμως ο παράδεισος. Βέβαια το μόνο που καταφέρνουν είναι να εκτίθενται και να διασύρονται με τις εμμονές τους...
