Το χιλιοειπωμένο «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» του αείμνηστου Ντίνου Ηλιούπουλου στην ταινία «Ο Ατσίδας» ταιριάζει γάντι σε όσα συμβαίνουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς –και ακόμη παραπέρα– όπου όλοι βάλλουν κατά όλων για μια χούφτα… ψήφους. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά και λοιποί συγγενείς δεν χάνουν ευκαιρία για να βγάλουν τα μαχαίρια.
Με το ΚΚΕ να διατηρεί –όπως πάντα– τις αποστάσεις του και τις πάγιες θέσεις που δεν αλλάζουν επί σειρά ετών, οι υπόλοιποι δεν χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν –στην καλύτερη, ν’ αφήσουν αιχμές– κατά των άλλων κομμάτων που εμφανίζονται –πάντα κατά δήλωσή τους– προοδευτικά και αυτοπροσδιορίζονται στο τόξο μεταξύ του κέντρου –αν και αυτό έχει χαθεί για το ΠΑΣΟΚ– και της αριστερότερης της αριστεράς πλευράς.
Οι αρχηγοί των κομμάτων κατηγορούν τους άλλους για σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση προκειμένου να εμφανιστούν οι ίδιοι ως εκφραστές του χώρου και ως οι μοναδικοί που κάνουν αντιπολίτευση. Από τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Σωκράτη Φάμελλο μέχρι τη –νέα παίκτρια σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις– Ζωή Κωνσταντοπούλου, η επωδός είναι μία: «Εμείς κάνουμε αντιπολίτευση και γι’ αυτό η κυβέρνηση μας καταδιώκει».
Βάζοντας μέσα και ολίγη από τα κακά ΜΜΕ, στα οποία όμως προστρέχουν καθημερινά δεχόμενοι τη φιλοξενία που τους προσφέρουν, επιχειρούν να εγείρουν θέματα, που όμως τελικά δεν ενδιαφέρουν την πλειοψηφία των πολιτών.
Ο αγώνας γίνεται για το ποιος θα χαρακτηριστεί… αντιπολίτευση και όχι για την ποιότητα της ασκούμενης κριτικής που αγγίζει και ξεπερνά τα όρια του λαϊκισμού και της διχαστικής τοξικής ρητορικής. Και ενώ δείχνουν την κυβέρνηση, ουσιαστικά αντιπολιτεύονται ο ένας τον άλλον σε υψηλούς μάλιστα τόνους απευθυνόμενοι σε μια δεξαμενή ψηφοφόρων η… στάθμη της οποίας όλο και περισσότερο μειώνεται.
Τα όσα λέγονται στο προσκήνιο και τα όσα πολύ χειρότερα ακούγονται στο παρασκήνιο έρχονται να επιβεβαιώσουν όλους όσοι δηλώνουν πως το θέμα της συνένωσης-συγκόλλησης της Κεντροαριστεράς ούτε υπήρξε ούτε και μπορεί να υπάρξει παρά μόνο για περιπτώσεις που αφορούν σε δράσεις κατά της κυβέρνησης, εντελώς όμως παροδικές και συγκυριακές, όπως έγινε στην περίπτωση της πρότασης δυσπιστίας που μάλλον δύσκολα θα επαναληφθεί μετά το φιάσκο του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη.
