Εκεί στην Υποσαχάρια Αφρική δύο φίλοι φυσιολάτρες πέφτουν πάνω σε ένα λιοντάρι που αρχίζει να τους πλησιάζει με απειλητικές διαθέσεις. Ξαφνικά ο ένας από τους δύο αρχίζει να κάνει διατάσεις και ετοιμάζεται να τρέξει. «Τι κάνεις;» του λέει ο άλλος, «νομίζεις πως θα τρέξεις πιο γρήγορα από το λιοντάρι;». «Όχι» του απαντά ο πρώτος, «μου αρκεί να τρέξω πιο γρήγορα από εσένα…».
Το ανέκδοτο παλιό, αλλά δείχνει επίκαιρο αν δει κάποιος δύο πολιτικά πρόσωπα. Το ένα είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και το άλλο ο Αλέξης Τσίπρας που στην περίπτωση που κάνει ο δεύτερος κόμμα αυτό που θα ζήσουμε θα είναι μια διαμάχη για το ποιος θα έρθει δεύτερος στις επόμενες εθνικές εκλογές, «έστω και με μια ψήφο διαφορά».
Ο μεν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να ζητάει εκλογές γνωρίζοντας πως δεν θα τις κερδίσει σε μια προσπάθεια να κρατήσει ενεργό το κόμμα και τα στελέχη. Παράλληλα, επιλέγει τον δρόμο της καταστροφολογίας και του λαϊκισμού αναζητώντας την αρνητική ψήφο σε μια μερίδα ψηφοφόρων που έχει πολλές ανάλογες επιλογές.
Ο πρώην –γενικώς– Αλέξης Τσίπρας στην περίπτωση που κάνει κόμμα είναι εμφανές ότι δύσκολα θα προσελκύσει ψηφοφόρους από αυτούς που κινούνται στον χώρο του κέντρου και θα επιλέξει να μαζέψει ό,τι μπορεί από το πρώην κόμμα του και όσα έγιναν από τις διασπάσεις, ορισμένες εκ των οποίων δείχνει να προκάλεσε ο ίδιος.
Τι μένει; Η δεύτερη θέση για την οποία θα δοθεί μάχη. Ναι, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι κάλπες. Δείχνουν όμως τις τάσεις, οι οποίες ούτε για τον έναν ούτε για τον άλλον είναι ιδιαιτέρως θετικές, ούτε δείχνουν αλλαγές συσχετισμών στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα ούτε κάποια συνταρακτική αναταραχή όπως ορισμένοι πιστεύουν.
Σε κάθε περίπτωση –και με την προϋπόθεση να κάνει κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας– θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιος… τρέχει πιο γρήγορα.
