Ιούλιος του 2021. Η πρόβλεψη του Αλέξη Τσίπρα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα… διπλώσει –δηλαδή δεν θα κλείσει δύο χρόνια– έχει πέσει έξω και ο ίδιος εμφανίζεται στην Εθνική Διάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια να διατηρήσει το κόμμα σε επαναστατική εγρήγορση.
Εκεί, μεταξύ άλλων, λέει το εξής αμίμητο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κερδίσει αυτό που ονομάζουμε μεσαίο χώρο. Αυτούς που ενδεχομένως να αυτοχαρακτηρίζονται πολίτες του κέντρου. Άρα, ναι, πρέπει να κερδίσουμε το κέντρο».
Και συνεχίζει: «Αν θέλουμε να κερδίσουμε το κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά… Με ένα πρόγραμμα βαθιά ριζοσπαστικό, αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο».
Αυτό ήταν το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα και αυτό δείχνει να είναι και το σχέδιο του Νίκου Ανδρουλάκη που σπρώχνει το ΠΑΣΟΚ όλο και πιο αριστερά σε μια προσπάθεια να ψαρέψει ψήφους σε μια δεξαμενή που όσο πάει και αδειάζει, αφήνοντας το κέντρο που κράτησε όρθιο το κόμμα του και στις πιο δύσκολες στιγμές του.
Η φρασεολογία του και η καταστροφολογία που έχει υιοθετήσει πηγαίνει όλο και πιο κοντά στη λογική του Αλέξη Τσίπρα. Γίνεται τώρα όλο και πιο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και αν είναι πράσινος. Υιοθετεί κάθε fake news, κάθε δημοσίευμα, καταγγέλλει ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης συμπεριφέρεται λες και αντιμάχεται το… φάντασμα του Αλέξη Τσίπρα και επιδιώκει να φανεί ως ικανότερος από αυτόν σε ένα κοινό στο οποίο κυριαρχούν όμως άλλα δεδομένα και άλλα κριτήρια.
Μέχρι και τα όσα σχολίασαν κάποιοι για τις Ένοπλες Δυνάμεις με αφορμή το ζήτημα του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη ενστερνίστηκε. Μέχρι και το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχωρά σε αυτές τις κινήσεις για να… στριμώξει τον Νίκο Δένδια υιοθέτησε το κόμμα του, όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις της Μιλένας Αποστολάκη, εκ των στενών συνεργατών του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Στο ΠΑΣΟΚ δεν καταλαβαίνουν ότι οι ψηφοφόροι που επιλέγουν τον λαϊκισμό και τη μιζέρια έχουν να επιλέξουν άλλα κόμματα και αν κάνει κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας θα έχουν και το πρωτότυπο που, όσα rebranding και να κάνει, δεν αλλάζει.
Το πρόβλημα στη Χαριλάου Τρικούπη είναι πως όλο και περισσότερο εμφανίζονται να συζητούν την αδυναμία του αρχηγού τους να καταρτίσει ένα πρόγραμμα που θα αποτελέσει εναλλακτική λύση για τους πολίτες. Και να πιστεύουν ότι η τακτική του οφείλεται σε αυτήν ακριβώς την αδυναμία.
