Καταστροφολογία, λαϊκισμός και… Τέμπη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης «κλειδώνει» το ΠΑΣΟΚ ως «πράσινο» ΣΥΡΙΖΑ και στρέφει οριστικά το βλέμμα του στους ψηφοφόρους που φεύγουν από την Κουμουνδούρου, αποχαιρετώντας το κέντρο και τα περί σοβαρής αντιπολίτευσης.
Η ομιλία του στο συνέδριο «Green Deal Greece 2024» θύμισε Αλέξη Τσίπρα εμφανίζοντας τη χώρα στα όρια της καταστροφής. Και όχι μόνο αυτό. Έδειξε διατεθειμένος να εργαλειοποιήσει ακόμη και την τραγωδία των Τεμπών, όπως έπραξε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 πριν από τις εθνικές εκλογές, αλλά και ο –επίσης– πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης πριν από τις ευρωεκλογές.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης με την ομιλία του έδειξε την πρόθεσή του να στρίψει το… καράβι αριστερά φέρνοντας στον νου την περίφημη φράση του Αλέξη Τσίπρα τον Ιούλιο του 2021, σύμφωνα με την οποία «ο ΣΥΡΙΖΑ για να νικήσει στις εκλογές πρέπει να κερδίσει τον μεσαίο χώρο, να στρίψει αριστερά για να κερδίσει το κέντρο, με ριζοσπαστικό, ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο πρόγραμμα».
Γιατί στρίβει αριστερά. Εκτιμά ενδεχομένως πως εκεί υπάρχει εύκολο κοινό. Κοινό που τελεί σε σύγχυση και αναζητεί στέγη. Ίσως είναι έτσι. Ίσως και όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης αναζητεί την τύχη του σε έναν δρόμο που χάραξε και ακολούθησε άλλος, ο οποίος όμως βρέθηκε σε αδιέξοδο και τα… παράτησε.
Το κέντρο δεν κερδίζεται με καταστροφολογικές κορόνες. Η μεσαία τάξη επίσης δεν αναζητεί μαγικά ραβδιά και μαθητευόμενους μάγους. Τους επέλεξε κάποια στιγμή για να επιστρέψει στη σταθερότητα. Αυτή που επιτρέπει να μειώνονται φόροι, να αυξάνονται μισθοί και ν’ ανοίγουν καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Προβληματίζει η αναφορά στα Τέμπη. Προβληματίζει η καταστροφολογία. Αναδεικνύει κενά και απουσία προγραμματικού λόγου. Το ερώτημα είναι αν συμφωνούν όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με την τακτική του Νίκου Ανδρουλάκη, τόσο σε ό,τι αφορά τη στάση του κόμματος στη Βουλή και το όχι σε όλα, όσο και ο καταγγελτικός α λα Τσίπρα λόγος.
Οι εσωκομματικές εκλογές πάντως δεν οδήγησαν στην παραμικρή αλλαγή. Ούτε η νέα, υποτιθέμενη, ηγετική ομάδα. Μια από τα ίδια –ίσως και χειρότερα– εξαιτίας της αλαζονείας που βγαίνει προς τα έξω ένεκα των δημοσκοπικών ευρημάτων.
