Η πρόσφατη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ περνάει από την εποχή του γνωστού «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου και φτάνει σήμερα στο «όχι σε όλα» του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του κόμματος έχει επιλέξει την τακτική της «αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση», σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να δείξει πως είναι απέναντι στην κυβέρνηση σε όλα τα ζητήματα. Μια ανεύθυνη πολιτική που αποσκοπεί μόνο στην αρπαγή της ψήφου, όπως την εφήρμοσε ο Γιώργος Παπανδρέου που υποσχέθηκε «λεφτά για όλες τις κοινωνικές ομάδες», αλλά μετά από λίγους μήνες, με φόντο το Καστελόριζο, μας είπε ότι το ταμείον είναι μείον και πως η χώρα έπρεπε να εισέλθει στη δίνη των μνημονίων και του δανεισμού και η κοινωνία να συρθεί στη λογική του «σφίξτε ακόμη το ζωνάρι» και σε περισσότερα από δέκα χρόνια αυστηρής λιτότητας.
Σταθερή άρνηση
Η καθαρή αλήθεια είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης λαϊκίζει από την πρώτη μέρα της επανεκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και μέρα με την ημέρα παρουσιάζει ένα διαφορετικό πολιτικό προσωπείο από αυτό που είχε υιοθετήσει κατά την προεκλογική περίοδο. Από τον Ανδρουλάκη της συναίνεσης και της δήθεν προσέγγισης με την κυβέρνηση, περάσαμε στον Ανδρουλάκη που κάνει ό,τι περνά από το χέρι του ώστε να αποφύγει το τετ α τετ με τον πρωθυπουργό, εφαρμόζοντας την πολιτική του «στηλιτεύω τα πάντα, χωρίς να περνάει αναπάντητο τίποτα, ακόμη και πρωτοβουλίες που κινούνται προς όφελος της κοινωνίας και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου». Στόχος του είναι η αποδόμηση της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και με επιχειρήματα που δεν στέκουν αλλά στοχεύουν στις εντυπώσεις και τελικά λειτουργούν σε βάρος της κοινωνίας.
Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Παύλου Μαρινάκη, στα όσα υποστήριξαν σχετικά με τον νέο τρόπο υπολογισμού του κατώτατου μισθού ο νέος εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Τσουκαλάς και η υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού Αννα Διαμαντοπούλου. «Είναι το πέμπτο "όχι" που λέει το ΠΑΣΟΚ από την επανεκλογή του κ. Ανδρουλάκη. Αυτά τα "όχι" είναι εναντιώσεις σε σημαντικά ζητήματα που είναι προς το συμφέρον των πολιτών, είναι "όχι" προς τους πολίτες», τόνισε ο κ. Μαρινάκης, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να καταδείξει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία διάθεση να κάνει επανεκκίνηση ούτε να δείξει ένα πρόσωπο πιο συναινετικό και δημιουργικό.
Στο ίδιο έργο...
Η πρόκληση για την ηγεσία Ανδρουλάκη είναι να ανταποκριθεί στο χρέος της απέναντι στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της συγκυρίας. Ηδη υπάρχει δημοσκοπική άνοδος, αν και πρέπει να επισημανθεί ότι σ’ αυτήν περισσότερο απεικονίζεται η εικόνα διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και η συγκεχυμένη πολιτική πραγματικότητα. Δεν μένει παρά να δούμε πού θα κατασταλάξουν οι συσχετισμοί. Αλλωστε, και το 2021, μετά την πρώτη εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην αρχηγία του κόμματος, το ΠΑΣΟΚ του τότε εκλογικού 8% εμφανίστηκε με ποσοστά 17%-18% για να καταλήξει στο 13% των πρόσφατων ευρωεκλογών.
Με λίγα λόγια, αν δεν ζαλιστεί από τον ενθουσιασμό της εσωτερικής εκλογικής διαδικασίας, θα πρέπει σύντομα, έμπρακτα πια, να δείξει ότι αποκτά χαρακτηριστικά αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης. Αυτό όμως δεν είναι απλό. Χρειάζεται ηγετικές δεξιότητες, αξιόπιστο πρόγραμμα, στελέχη με σύγχρονο λόγο και ρήξεις που θα σηματοδοτήσουν το πέρασμα στη νέα εποχή.
Πράσινα «όχι» στη συναίνεση
Τα πέντε «όχι» του ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά από κυβερνητικές πρωτοβουλίες είναι:
1. Οχι στην επιτάχυνση προσλήψεων ΑΣΕΠ
2. Οχι στον (κεντροαριστερό) Συνήγορο του Πολίτη, μια κατεξοχήν συναινετική διαδικασία, όπως το επιτάσσει και το σύνταγμα
3. Οχι στη βελτίωση του πλαισίου για τη διαχείριση των απορριμμάτων, που μας κοστίζει και πρόστιμα από την ΕΕ κάθε χρόνο
4. Οχι στον μηχανισμό αύξησης βασικού μισθού που διασφαλίζει τη μη μείωσή του
5. Οχι –για την ακρίβεια, παρών– στις βελτιώσεις στον δικαστικό χάρτη που ζητούσε ο ίδιος ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας και ενώ ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε ναι.
Ειδικά με βάση την τελευταία άρνηση της Χαριλάου Τρικούπη αποδεικνύεται ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον κάτι χειρότερο από έναν... πράσινο ΣΥΡΙΖΑ.
