Σε μια ακόμη απόπειρα αυτοδικαίωσης και εξωραϊσμού της πιο σκοτεινής περιόδου της Μεταπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να δώσει συνέντευξη στη γαλλική Le Monde, με αφορμή τα επτά χρόνια από την «έξοδο» από τα μνημόνια. Ο πρώην πρωθυπουργός, πιστός στην τακτική της διαστρέβλωσης, παρουσίασε τον εαυτό του ως «πρωταγωνιστή» που έσωσε τη χώρα, επιχειρώντας να ξεπλύνει τις ολέθριες επιλογές του 2015.
Με το γνώριμο ύφος του, μίλησε για «δυσλειτουργικό παραγωγικό μοντέλο, διαφθορά και πελατειακό κράτος» που –υποτίθεται– οδήγησαν στην κρίση, λες και ο ίδιος δεν κυβέρνησε με την πιο κραυγαλέα εκδοχή πελατειακών πρακτικών. Μάλιστα, χαρακτήρισε την «έξοδο» από τα μνημόνια το 2018 ως «νέα εποχή». Ο ίδιος που λίγα χρόνια πριν είχε φέρει τη χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή, τώρα εμφανίζεται ως σωτήρας.
Για το δημοψήφισμα του 2015, ο κ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι ήρθε η ώρα να «διορθώσει μύθους» και προανήγγειλε βιβλίο, λες και το νέο του αφήγημα θα αλλάξει την πραγματικότητα που έζησε η χώρα: κλειστές τράπεζες, πανικό στην κοινωνία και τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη της σύγχρονης Ελλάδας.
Δεν δίστασε μάλιστα να παραδεχθεί πως η «κωλοτούμπα» του ήταν «κατόρθωμα» που –κατά τη δική του αφήγηση– έσωσε τη χώρα από την εποπτεία. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος που έστησε το δημοψήφισμα-παρωδία και τσάκισε την εμπιστοσύνη των πολιτών, τώρα καμαρώνει ότι χάρη στην υπαναχώρησή του «η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα». Αυτό κι αν είναι πολιτικός κυνισμός.
Όπως πάντα, δεν έλειψαν οι επιθέσεις στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τον κ. Τσίπρα να κάνει λόγο για «γενικευμένη διαφθορά» και «ανάπτυξη για τους λίγους». Προφανώς ξέχασε ότι επί των ημερών του η χώρα βίωσε συνεχείς φοροεπιδρομές. Ξέχασε ότι φόρτωσε πολλά δισ. σε φόρους και περικοπές, παρότι τώρα εμφανίζεται να μοιράζει «δικαιοσύνη» και «ανακούφιση».
Η σύγκριση με τη σημερινή κυβέρνηση καταντά προκλητική: ο ίδιος που το 2015 οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, κατηγορεί τώρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι «προστατεύει τις ελίτ». Λες και δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που συνεργάστηκε με τους χειρότερους εκφραστές του πελατειακού κράτους για να κρατηθεί στην εξουσία.
Όσο για το πολιτικό του μέλλον, ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι «γράφει το βιβλίο του» και «δεν σκέφτεται άλλο κόμμα», προσθέτοντας ότι δεν του λείπει η εξουσία. Κι όμως, είναι φανερό ότι του λείπει το μικρόφωνο, η δημαγωγία και το ψευδές αφήγημα που τον ανέδειξε.
Τελικά, το μόνο βέβαιο είναι πως η «αυτοβιογραφία» του θα είναι γεμάτη παραμύθια για μια «Οδύσσεια» που στην πραγματικότητα ήταν η πιο οδυνηρή περιπέτεια για τη χώρα – και φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του.
