Κάποια πρόσωπα λειτουργούν ως σημεία αναφοράς για τους σοσιαλιστές αλλά και για τους αριστερούς. Ο Αντόνιο Κόστα ο πρώην, πλέον, πρωθυπουργός της Πορτογαλίαςείναι ένα από αυτά. Και η παραίτησή του εξ αιτίας μιας εν εξελίξει έρευνας για διαφθοράς αποτελεί χτύπημα στο μαλακό υπογάστριο των Ευρωσοσιαλιστών και των υποστηρικτών τους 6 μήνες πριν τις ευρωεκλογές.
Χτύπημα όμως αποτελεί και για τους εδώ σοσιαλδημοκράτες , αριστερούς και λοιπές δυνάμεις. Ο Αλέξης Τσίπρας πριν οδηγηθεί στην παραίτηση από την προεδρία του κόμματος είχε επενδύσει πολλά στον Αντόνιο Κόστα. Για χάρη του είχε απαρνηθεί και το «μπλόκο της Αριστεράς», το πορτογαλικό κόμμα που μετείχε στους ευρωπαίους αριστερούς μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τι περί προοδευτικών δυνάμεων έχει ειπωθεί, τι για κοινούς αγώνες κατά της συντήρησης της ευρωπαικής δεξιάς και του ευρωπαικού λαικού κόμματος έχει συμφωνηθεί, δύσκολα περιγράφεται. Και ακόμη πιο δύσκολα καταπίνεται από τους εγχώριους υποστηρικτές του αυτοπροσδιορισμού με τη λέξη «προοδευτικός» και την ταύτισή του με όσους δηλώνουν αριστεροί και κεντροαριστεροί. Ως ένα είδος κληρονομικού δικαίου.
Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλακης έφτασαν στο σημείο να διαγκωνίζονται για το ποιος είναι πιο φίλος του Αντόνιο Κόστα. Και ποιος θα συνεργαστεί μαζί του για τον … σοσιαλισμό και την πανευρωπαική νίκη του. Ο ένας έστελνε μηνύματα με διθυραμβικές αναφορές ο άλλος πραγματοποιούσε επίσκεψη στην πορτογαλία για να στείλει μήνυμα ότι είναι πιο… σοσιαλιστής. Και ο Αντόνιο Κόστα έστελνε και στους δύο μηνύματα στήριξης στα συνέδριά τους.
Υγ.: Ο Στέφανος Κασσελάκης που δεν κρύβει ότι επιθυμεί να πάρει τη θέση του Αλέξη Τσίπρα ως παρατηρητής στους ευρωσοσιαλιστές ή ακόμη και να μεταφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ αλλάζοντας ευρωομάδα χάνει έναν… υποστηρικτή. Και ίσως καταλάβει, αν ενημερωθεί, ότι προοδευτισμός και εντιμότητα δεν πάνε πακέτο με τον σοσιαλισμό και την αριστερά. Ούτε κληρονομούνται μαζί με το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα…
