Κατά την εκδήλωση στο LSE, ο Στέφανος Κασσελάκης μετέφερε έναν διάλογο που όπως ισχυρίστηκε είχε με τον Αλέξη Τσίπρα: «Εναν μήνα πριν τις δεύτερες εκλογές μου είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ανανέωση "χτες"’ και δύο είναι οι επιλογές: Είτε καινούργια ηγεσία ή μεγάλες αλλαγές σε όλα. Του είπα ας μείνουμε στο δεύτερο, ας αλλάξουμε τα πάντα. Κανείς δεν τον πίεσε να παραιτηθεί. Οι περισσότεροι θέλαμε να παραμείνει στην ηγεσία. Επέλεξε όμως να κάνει πίσω με έναν πολύ έντιμο τρόπο».
Με μια παιδική αφέλεια, η αποκάλυψη της συγκεκριμένης στιχομυθίας είναι η παραδοχή ότι καμία πίεση, πολύ περισσότερο κανένας «εκβιασμός», δεν ασκήθηκε στον Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί, όπως διατείνονταν φανατικοί υποστηρικτές του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε τόνους δημοσιευμάτων κατά την περίοδο της εσωκομματικής εκλογής, αλλά και μετά στην πορεία προς τη διάσπαση. Στο κατασκευασμένο, όπως αποδεικνύεται καθ’ ομολογίαν Κασσελάκη, αφήγημα περί εκβιασμού και άλλων τινών, στηρίχτηκε όλη η ρητορική περί «υπονομευτών και σφετεριστών» που εξαπέλυσε το μπλοκ Κασσελάκη προς την Εφη Αχτσιόγλου. Είναι άγνωστο εάν ο Κασσελάκης αποκάλυψε το συγκεκριμένο συμβάν για να διαχωρίσει τη θέση του από τους ενορχηστρωτές του αφηγήματος ή εάν του ξέφυγε αφελώς.
Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο είναι ότι υπό την ανοχή του στήθηκε σε βάρος «συντρόφων του» μια σκευωρία, η οποία έφτασε σε σημείο δολοφονίας χαρακτήρα και συνεχίζεται ακόμα σκαιότατα, με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία της εντύπωσης ότι ο Τσίπρας ήταν ένας εκβιαζόμενος πρόεδρος υπό ομηρία και κύρια στόχευση την υφαρπαγή της προεδρίας.
