Ένας έφυγε, δύο πήραν θέση για να καλύψουν το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε πίσω του ο Αλέξης Τσίπρας ως πρεσβευτής της καταστροφολογίας και της τοξικότητας. Με την παρθενική τους εμφάνιση στη Βουλή, Σωκράτης Φάμελλος και Νίκος Ανδρουλάκης έδειξαν πως θα κονταροχτυπηθούν μέχρι τέλους διεκδικώντας τα ηνία σε έναν χώρο που, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, βρίθει μιζέριας και λαϊκισμού.
Γράφει η Ελευθερία Γεωργίου
Οι ομιλίες των δύο πολιτικών αρχηγών κινήθηκαν ακριβώς πάνω σε αυτούς τους άξονες, δίνοντας την ευκαιρία στον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη να σχολιάσει πως «αυτές οι προγραμματικές δηλώσεις ήταν χαμένη ευκαιρία για την αντιπολίτευση. Εχουν γίνει εκλογές κι έχουν κριθεί ζητήματα όπως τα πεπραγμένα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης καθώς και τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων. Δεν έχει νόημα να ξαναλέτε τα ίδια».
Το αυτονόητο, πως όλα κρίθηκαν στις κάλπες και μια νέα περίοδος ξεκίνησε τη Δευτέρα μετά τις εκλογές, δεν έχει γίνει κατανοητό στα δύο κόμματα, τα οποία παραμένουν σταθερά στη ρητορική της καταστροφής, που δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.
Τόσο κατά την πρωτολογία τους όσο και κατά τη δευτερολογία τους, η μία συνέχεια της άλλης, Φάμελλος και Ανδρουλάκης ανέβηκαν στο βήμα χωρίς ουσιαστικές προτάσεις, με καταγγελτικό −άνευ ουσίας− λόγο και δίχως να προσφέρουν ακόμα και στους ψηφοφόρους τους μια χαραμάδα ελπίδας.
Μόνο «μαυρίλα»
Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να αμφισβητήσει ευθέως –αυτήν τη φορά− το εκλογικό αποτέλεσμα και περιορίστηκε να σχολιάσει πως «αυτό που πρέπει να εξετάσουμε, όμως, είναι εάν ήταν νικηφόρα η περίοδος 2019-2023 για την κοινωνική πλειοψηφία». Μετά το σημείο αυτό, υπονοώντας επί της ουσίας ότι οι ψηφοφόροι δεν έχουν κρίση, άρχισε να περιγράφει μια μαύρη εικόνα που μόνο –ίσως− ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να δει: επικαλέστηκε την πανδημία, τους νεκρούς, τις ελλείψεις στην Υγεία, έφτασε μέχρι του σημείου να επικαλεστεί δηλώσεις τις περιόδου ’12-’15, επιχειρώντας να συνδέσει δύο εντελώς διαφορετικές περιόδου. Από την ομιλία του δεν θα μπορούσε να λείπει η ενεργειακή κρίση και οι εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν απαντηθεί οριστικά.
Δικαιολογημένη η έκρηξη Βορίδη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ του είπε πως μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πλειοδότησε σε υποσχέσεις, οι Ελληνες όμως επέλεξαν τον ρεαλισμό.
Από την ομιλία του δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα Τέμπη και οι υποκλοπές, δύο θέματα που κόστισαν ακριβά στον ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά όπως και η στάση του κόμματος μετά το πολύνεκρο ναυάγιο ανοικτά της Πύλου.
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές, προφανώς και θα καταψηφίσουμε τις Προγραμματικές Δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη. Γνωρίζουμε, εξάλλου, ότι υποκριτικά τις λέει. Διαψεύστηκε σε αρκετές το 2019 και το αποδείξαμε. Ετσι κι αλλιώς, η πολιτική του δεν είναι εκσυγχρονιστική. Είναι αναχρονιστική. Πολλά σχέδιά του αντιστοιχούν στην ΕΡΕ πριν από 70 χρόνια» είπε μεταξύ άλλων, προκαλώντας εύλογη απορία σε όσους τον άκουγαν, συμπεραίνοντας ο ίδιος πως «δεν μπορεί να ανταποκριθεί αυτή η πολιτική ούτε στις νέες ευρωπαϊκές πολιτικές ούτε στις προκλήσεις του μέλλοντος». Φτάνοντας στο σημείο των προτάσεων προέταξε έναν «δημοκρατικό προγραμματισμό που με την κοινωνία και τους πολίτες ενεργούς και την Αυτοδιοίκηση λειτουργική, με πόρους και αρμοδιότητες, θα φέρει την ανάπτυξη αποκεντρωμένα, την εργασία αποκεντρωμένα, την ευημερία αποκεντρωμένα, γιατί η αποκέντρωση είναι και αυτή βάση της δημοκρατίας». Χωρίς να πει κάτι συγκεκριμένο.
Γενικά… προοδευτικά
Από την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη, εμφανής ήταν η αγωνία του να παρουσιαστεί ως η εναλλακτική λύση, ως ο εκπρόσωπος της μόνης αντιπολίτευσης. Για να απαντήσει στις κυβερνητικές εξαγγελίες επικαλέστηκε την ευρωπαϊκή του εμπειρία υποχρεώνοντας τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τον επαναφέρει στην ελληνική πραγματικότητα σχολιάζοντας πως οι προτάσεις πρέπει να είναι κοστολογημένες και ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τον προϋπολογισμό της ΕΕ.
«Η χώρα χρειάζεται ένα προοδευτικό σχέδιο με συγκεκριμένες προτεραιότητες, που θα βελτιώσει θεαματικά τη λειτουργία των θεσμών, θα ισχυροποιήσει το κοινωνικό κράτος και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ανθεκτική και αειφόρο οικονομία. Για εμάς η πρόοδος συνδέεται άρρηκτα με μια ισχυρή ανάπτυξη, που τα οφέλη της διαχέονται δίκαια σε όλους, που οδηγεί στη μείωση των ανισοτήτων. Γιατί αυτή είναι η πραγματική αγωνία των Ελλήνων πολιτών. Αυτή είναι η αγωνία προοδευτικού κόσμου: η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Κι εμείς θα αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για να το πετύχουμε» υποστήριξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά απέφυγε να αναλύσει τη σκέψη του. Ομολογώντας επιτυχίες της κυβέρνησης, επιχείρησε ανεπιτυχώς να τις ακυρώσει προαναγγέλλοντας νομοθετικές πρωτοβουλίες. Από την κριτική του δεν έλειψαν και αιχμές κατά του ΣΥΡΙΖΑ με τη διαφορά ότι κάλλιστα θα μπορούσε να έχει ανταλλάξει κείμενα με τον Σωκράτη Φάμελλο.
