Όταν κάνεις αντιπολίτευση έξω από τα εγκαίνια μιας νέας ογκολογικής κλινικής, είναι σαν να κάνεις αντιπολίτευση στους ίδιους τους καρκινοπαθείς. Την ώρα που εγκαινιαζόταν η νέα ογκολογική κλινική στη Σύρο, που θα ανακουφίσει ασθενείς από τις Κυκλάδες και τις οικογένειές τους, μια μικρή ομάδα διαμαρτυρόμενων αποφάσισε να μετατρέψει το γεγονός σε θέατρο οργής. Χτυπώντας το βαν που μετέφερε τον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, φωνάζοντας συνθήματα και προκαλώντας ένταση, έδωσαν την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρονται για τους ασθενείς αλλά μόνο για την εικόνα της «αντίστασης».
Αντί να αναγνωρίσουν την αξία μιας νέας μονάδας υγείας σε ένα νησί που στερούνταν μέχρι χθες τέτοιων υποδομών, προτίμησαν να κάνουν πολιτική φασαρία. Αντί να σταθούν δίπλα στους καρκινοπαθείς και να στηρίξουν κάθε βήμα που βελτιώνει τη ζωή τους, έστησαν παράσταση θυμού έξω από το ίδιο το νοσοκομείο.
Δεν υπάρχει πιο κυνική μορφή «αντιπολίτευσης» από το να προσπαθείς να σκιάσεις μια πρωτοβουλία που σώζει ζωές. Όποιος χτυπάει το βαν, στην πραγματικότητα χτυπάει το ίδιο το δικαίωμα των ασθενών στην καλύτερη περίθαλψη.
Όσοι λοιπόν έσπευσαν να παίξουν τους «επαναστάτες» έξω από το Ογκολογικό, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο: μικρόψυχοι, θορυβώδεις και αδιάφοροι για τον άνθρωπο που πονά. Η διαμαρτυρία τους δεν είχε ούτε ιδεολογία ούτε πρόταση· ήταν απλώς μια φτηνή επίδειξη μίσους απέναντι σε κάθε τι θετικό. Και αυτό, όσο κι αν προσπαθήσουν να το βαφτίσουν «αντίσταση», παραμένει μια απρέπεια εις βάρος των ίδιων των ασθενών που αξίζουν σεβασμό, σιωπή και αξιοπρέπεια.
Η κοινωνία της Σύρου και όλης της Ελλάδας δικαιούται να χαίρεται για την ογκολογική κλινική. Οι λίγοι που διάλεξαν τη φασαρία ας αναρωτηθούν μήπως τελικά δεν τα έβαλαν με τον Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά με τους ίδιους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη;
