Η κυβέρνηση ανακοίνωσε στη ΔΕΘ ότι από την 1η Ιανουαρίου 2026 έρχονται νέες μειώσεις φόρων. Έτσι, ο αριθμός φτάνει στις 83 συνολικά από το 2019. Ναι, ογδόντα τρεις. Εννιά στις δέκα οικογένειες βλέπουν ουσιαστική ανάσα. Αλλά, ξέρετε, υπάρχει πάντα ένας που στραβώνει. Η αντιπολίτευση.
Μειώνεται η κλίμακα φόρου για μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες. Έμφαση στη μεσαία τάξη και στις οικογένειες με παιδιά. Θα περίμενε κανείς μια συγκρατημένη ανακούφιση, μια θετική κουβέντα. Αντ’ αυτού, καταγγελίες για “φιλοδωρήματα”. Εννοούν μάλλον το ότι κρατάς περισσότερα λεφτά στο πορτοφόλι σου. Φιλοδώρημα είναι αυτό.
Ο φόρος ενοικίων πέφτει από το 35% στο 25%. Ο ΕΝΦΙΑ εξαφανίζεται σταδιακά για τους μικρούς οικισμούς. ΦΠΑ μειώνεται 30% σε Έβρο, Βόρειο Αιγαίο και μικρά Δωδεκάνησα. Όλα αυτά, για την αντιπολίτευση, είναι «κοροϊδία». Γιατί; Διότι αν δεν καταργηθούν οι φόροι και δεν τυπώσουμε δραχμές για όλους, δεν αξίζει να συζητάμε.
Αφορολόγητο για τα ιδρύματα και τα κληροδοτήματα. Αφορολόγητο επίδομα βιβλιοθήκης για ΔΕΠ και ερευνητές. Κατάργηση του τέλους στη συνδρομητική τηλεόραση. Λογικά, θα περίμενε κανείς ένα «μπράβο». Αλλά η αντιπολίτευση θυμάται ξαφνικά πόσο αγαπάει τους φόρους. Σαν να νοσταλγεί την εποχή που έπρεπε να απολογείσαι στην εφορία επειδή ανέπνεες.
Αν τους ακούσεις, νομίζεις ότι ο κόσμος πνίγεται στους φόρους. Στην πραγματικότητα, όμως, οι φόροι μειώνονται σταθερά εδώ και έξι χρόνια. Η χώρα τραβάει μπροστά. Αλλά αυτό δεν χωράει στην αφήγησή τους.
Κι έτσι φτάνουμε στην πιο τραγική ειρωνεία: όσο περισσότερο μειώνονται οι φόροι, τόσο περισσότερο αυξάνεται η γκρίνια. Όχι του κόσμου. Της αντιπολίτευσης. Που πλέον κινδυνεύει να μείνει χωρίς αντικείμενο. Γιατί αν ο πολίτης έχει περισσότερα στην τσέπη, τι ακριβώς θα του πεις;
Η αντιπολίτευση μοιάζει με εκείνον τον γκρινιάρη θείο που έρχεται στο τραπέζι, όλα του μυρίζουν, όλα του φταίνε, αλλά τρώει πρώτος και φεύγει με το τάπερ γεμάτο. Μόνο που εδώ, το τάπερ το γεμίζει η κυβέρνηση.
