Σε υψηλούς τόνους συνεχίζεται η πολιτική αντιπαράθεση γύρω από την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, με αφορμή την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για σύσταση εξεταστικής επιτροπής.
Ο Κωστής Χατζηδάκης, με νηφαλιότητα και πολιτικό θάρρος, παραδέχθηκε με ειλικρίνεια ότι στην υπόθεση «δεν τα καταφέραμε όπως θα έπρεπε». Χωρίς υπεκφυγές και αποποίηση ευθυνών, ανέλαβε το πολιτικό κόστος, επισημαίνοντας πως εφόσον προκύψουν ευθύνες, θα αναζητηθούν με ψυχραιμία και χωρίς διατεταγμένες προθέσεις.
Παράλληλα, απέρριψε τις κραυγές περί «συγκάλυψης» και έστρεψε τα βέλη του στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατηγόρησε για πολιτική υποκρισία, υπενθυμίζοντας πως αρνείται να ψηφίσει την εξεταστική, ενώ παράλληλα καταγγέλλει έλλειψη διαφάνειας. «Το ΠΑΣΟΚ», είπε χαρακτηριστικά, «είναι τελικά ο μεγαλύτερος χορηγός της κυβέρνησης, γιατί δεν θέλει καν να ελεγχθούν τα πεπραγμένα».
Στον αντίποδα, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιδόθηκε σε ένα ακόμα ρεσιτάλ καταγγελίας, κάνοντας λόγο για «συγκάλυψη» και «κανονικότητα της διαφθοράς». Όταν όμως του ζητήθηκε να συναινέσει στην εξεταστική επιτροπή, έθεσε ως προϋπόθεση να γίνει αποδεκτή και η δική του πρόταση — σαν να πρόκειται για παιχνίδι συναλλαγής και όχι για σοβαρό θεσμικό εργαλείο διαλεύκανσης.
Η στάση του, για άλλη μια φορά, φωτογραφίζει έναν πολιτικό που προτιμά να καταγγέλλει εκ του ασφαλούς, παρά να συμβάλει ουσιαστικά στον έλεγχο και τη λογοδοσία.
Το ερώτημα παραμένει: Θέλει ο κ. Ανδρουλάκης πραγματικά την αλήθεια ή απλώς αναζητεί μια ακόμη ευκαιρία για αντιπολίτευση δίχως κόστος;
