Στην εκτίμηση ότι ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λόγω... ζωντάνιας, προχώρησε ο Λάκης Λαζόπουλος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΑΝΤ1 και στον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Σημείωσε δε, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καμία ιδεολογία και ότι «κάθε ημέρα την ψάχνει». Παράλληλα, χαρακτήρησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του -κατόπιν των εθνικών εκλογών- ως «ένα πεθαμένο κόμμα, είχαν πεθάνει όλοι εκεί πέρα», αποδίδοντας στην «ζωντάνια» του Στέφανου Κασσελάκη την εκλογή του, ως ο μοναδικός «ζωντανός» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενδιαφέρον έχει ο παραλληλισμός Λαζόπουλου μεταξύ του Στέφανου Κασσελάκη και της «θείας από το Σικάγο». Ο Λάκης Λαζόπουλος το είπε για τον τρόπο που ήρθε από το εξωτερικό, με έναν «φρέσκο αέρα, ξένο» προκειμένου να ζωντανέψει λίγο το «πεθαμένο κόμμα». Όμως, η «θεία από το Σικάγο» μπορεί να δώσει μια πολύ πρωτότυπη λύση, σε ένα υπαρξιακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή και κατόπιν της διάσπασης: την εξεύρεση στελεχών! Θα μπορούσαν να προμηθευτούν κανάτια στην Κουμουνδούρου, να τα ανεβάσουν στον 7ο όροφο και από εκεί, όποιον περαστικό «ζυγίζει» ο πρόεδρος Στέφανος ότι θα μπορούσε να έχει προοπτικές, να του πετάει ένα κανάτι, σαν την Γεωργία Βασιλειάδου, προκειμένου να τον φέρει μέσα. Γιατί όχι; Τέσσερεις ανιψιές πάντρεψε η Βασιλειάδου με τα κανάτια. Γιατί να μην βρει ο Στέφανος στελέχη, με τα κανάτια;
Η δήλωση του Λάκη Λαζόπουλου
Γρηγόρης Αρναούτογλου: «Έχεις πει ότι ο Κασσελάκης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καμία ιδεολογία».
Λάκης Λαζόπουλος: «Δεν έχει. Βλέπεις να έχει; Εγώ βλέπω ότι κάθε μέρα την ψάχνει».
Γρηγόρης Αρναούτογλου: «Κι αν σου έλεγα "γιατί ψηφίστηκε από 150.000 άτομα";»
Λάκης Λαζόπουλος: «Γιατί είναι πάρα πολύ φυσιολογικό. Ήταν πεθαμένο κόμμα, είχαν πεθάνει όλοι εκεί πέρα μέσα και μπήκε αυτός πιο ζωντανά. Και λένε "ααα! ένας ζωντανός!". Ήρθε με με αέρα ξένο, με ανθοδέσμη, είναι λίγο "η θεία απ' το Σικάγο". Έχει φτάσει και φέρνει κάτι καινούριο. Και εν πάσει περιπτώσει, από αυτό που είχε μπαγιατέψει, ήταν κάτι καλύτερο. Και είναι κάτι καλύτερο, σε επίπεδο ζωντάνιας. Αυτό μόνο. Από κει και πέρα, ιδεολογικά σιγά-σιγά βλέπουμε - αλλά επίσης, δεν ξέρεις έτσι όπως αλλάζει η εποχή, πού θα βρεθεί ιδεολογικά. Γιατί αυτή η αποιδεολογικοποίηση που γίνεται, μη νομίζεις ότι θα αργήσει να φτάσει σε ένα σημείο, που μπορεί ο κάθε οποιοσδήποτε εμφανιστεί σαν τον Κασσελάκη, να μοιάζει ότι είναι μια χαρά, ΟΚ».
