Είδα λίγα πλάνα από το κολωνακιώτικο σπίτι του Στέφανου Κασσελάκη, ευρύχωρο, ευάερο, ευήλιο, νομίζω θα είναι άνετο για δύο άτομα κι έναν σκύλο, ό,τι χρειάζεται δηλαδή ένας αρχηγός αριστερού κόμματος που διατείνεται πως αγωνίζεται για το δίκιο των φτωχών, των καταφρονεμένων, των ευάλωτων, των πληγέντων από την αναλγησία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της άπονης ζωής που τους πέταξε στου δρόμου την άκρη.
Είναι και κάτι σαν στόχος που μπορεί να θέσει ο οποιοσδήποτε: να δουλέψει μερικά χρόνια, να αποκτήσει διάφορες εταιρείες, να τζογάρει χρήμα σε φορολογικούς παραδείσους, να κάνει κομπόδεμα, να έρθει στην πατρίδα και με δύο ευρώ να πάρει την αξιωματική αντιπολίτευση, με δύο εκατομμύρια να πάρει μια μεζονέτα, με εκατοντάδες βιντεάκια στο ΤικΤοκ να πάρει και το Μέγαρο Μαξίμου.
Θα μου πείτε τώρα ότι αυτό με το ΤικΤοκ το στηλίτευσε ο κύριος Τσίπρας που είπε ότι δεν παράγεται πολιτική μέσα από τα social media, αλλά δεν ξέρω πόση σημασία έχουν τα λόγια του ανθρώπου που έλεγε ότι θα βαράει ζουρνάδες και θα χορεύει η υφήλιος για να καταλήξουν οι Έλληνες να χορεύουν στα κάρβουνα. Βέβαια μπορεί εκεί στους Δελφούς που τα είπε να είχε επηρεαστεί από την ιστορία του Μαντείου και ένιωσε Πυθία, οπότε σκέφτηκε ότι αν εκείνη μασώντας φύλλα δάφνης είναι διάσημη μέχρι σήμερα, γιατί ο ίδιος να μην κάνει μια βουτιά στη λαλέουσα πηγή, η οποία νομίζει ότι είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ λόγω μερικών απουσιών από τα μαθήματα κορμού στο λύκειο ένεκα ασφυκτικών υποχρεώσεων στο 15μελές, και να περάσει στις χρυσές δέλτους της Ιστορίας ως Νέστωρ της πολιτικής διανόησης…
