Δεν έχουν διακύβευμα. Δεν διαθέτουν ατζέντα. Όχι μόνο για τη χώρα, αλλά ούτε και για την Ευρώπη. Για τον λόγο αυτόν Στέφανος Κασσελάκης και Νίκος Ανδρουλάκης ποντάρουν όλα τα λεφτά –και το πολιτικό τους μέλλον– στην αρνητική ψήφο. Αυτήν που οι πολίτες ρίχνουν ως μήνυμα ή προκύπτει από μια δυσφορία που επιχειρείται από την αντιπολίτευση να μετατραπεί σε οργή και αγανάκτηση. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζονται να ακολουθούν ακόμη και τις θεωρίες συνωμοσίας του Κυριάκου Βελόπουλου.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δείχνουν με σαφήνεια ότι οδεύουν στις ευρωεκλογές επιχειρώντας να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Να δημιουργήσουν ένα κύμα αντίδρασης, χωρίς αυτό όμως να βασίζεται σε κάτι συγκεκριμένο. Έχουν επιλέξει τη λάσπη και τον πολιτικό βούρκο αδυνατώντας να παραγάγουν πολιτική. Κυρίως να δημιουργήσουν μια ατζέντα που ν' αφορά τους πολίτες και τη χώρα. Τα ευχολόγια για την Ευρώπη και το μέλλον της δεν μπορούν να προσελκύσουν ψηφοφόρους, ενώ οι κορόνες για αλλαγή της Ευρώπης έχουν ειπωθεί και στο παρελθόν, ειδικά από την Κουμουνδούρου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Αυτά που έκαναν διεθνή τον όρο kolotoumpa επί κυβερνήσεων Αλέξη Τσίπρα.
Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι μεγάλο. Έχουν φτάσει στο σημείο να υιοθετούν τις θεωρίες συνωμοσίας που διαρκώς επικαλείται ως πληροφορίες και δεδομένα, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της επιστολικής ψήφου, της τραγωδίας των Τεμπών και άλλα πολλά. Και ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, η σύμπραξη με τα άκρα της άλλης πλευράς δεν είναι πρωτοφανής. Οι πλατείες των αγανακτισμένων και οι κρεμάλες το πιστοποιούν.
Ως προς το ΠΑΣΟΚ όμως το ζήτημα είναι πιο σοβαρό. Στις πλατείες ήταν ο στόχος και οι κρεμάλες αφορούσαν δικά του στελέχη. Όπως και οι διώξεις σαν αυτήν του δήθεν σκανδάλου της Novartis. Οπότε η σύμπλευση με ανάλογες θεωρίες και «οργισμένες» αντιδράσεις προκαλεί ερωτήματα για την πορεία του.
Ναι, ο Στέφανος Κασσελάκης αλλά και ο Νίκος Ανδρουλάκης βιώνουν το μαρτύριο της σταγόνας, την αγωνία του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι. Όμως αυτό δεν δικαιολογεί τις πράξεις τους και την πολιτική τακτική που δείχνει πλήρως εναρμονισμένη. Η μετατροπή της πολιτικής ζωής σε βούρκο δεν βοήθησε όσους την υιοθέτησαν την προηγούμενη περίοδο, ειδικά πριν από τις εκλογές. Οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στη ρητορική του διχασμού, τη στοχοποίηση και τη σπίλωση.
Δείχνουν ν' αναζητούν τη θετική ατζέντα που μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ βάζουν στο προεκλογικό τραπέζι, αναδεικνύοντας και τον κεντρικό πολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας. Παράλληλα με τις προσπάθειες οικονομικής ανάταξης και ανάπτυξης.
