Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα που ο Νο2 –πήρε μάλλον τη θέση του Νίκου Παππά– του ΣΥΡΙΖΑ, μέντορας του Στέφανου Κασσελάκη και… υπερσυντονιστής, Παύλος Πολάκης, εξαπέλυε μια επίθεση, με τη γνωστή ρητορική και πρακτική της στοχοποίησης κατά του σκιτσογράφου Δημήτρη Χαντζόπουλου και τον τρόπο που αυτός τον παρουσίαζε.
Μια επίθεση προσωπική με ύβρεις και χαρακτηρισμούς για τα σκίτσα που όμως κάνει κάθε τι που μπορεί για να τα επιβεβαιώσει. Και αυτό διότι λειτουργεί με το σκεπτικό του… πιστού φύλακα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Του κάθε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αν και συνολικά μέχρι τώρα μόνο δύο έχουν υπάρξει. Ο Αλέξης ο Τσίπρας και ο Στέφανος ο Κασσελάκης.
Και για τους δύο ο Παύλος Πολάκης, ο –κατά Τσίπρα– «αψύς Κρητικός» και ο –κατά Κασσελάκη– βουλευτής που μακάρι να είχε και άλλους σαν και αυτόν, έχει φερθεί και φέρεται με το σκεπτικό του… φύλακα. Του σωματοφύλακα που βάζει μπροστά το σώμα του και το πληκτρολόγιό του για να αντιμετωπίσει όποιον τολμά να ασκεί κριτική ή να μην αποδέχεται τον κάθε… φετφά.
Ο Παύλος Πολάκης είναι εκεί. Να… περιλάβει κάθε αντιφρονούντα, όπως κάνει με κάθε πολιτικό αντίπαλο, με κάθε δημοσιογράφο και φυσικά με κάθε δικαστικό λειτουργό που βγάζει αποφάσεις που δεν αρέσουν στον ίδιον και στο κόμμα του. Και σε κάθε δημόσιο λειτουργό.
Η ανάρτησή του και η επίθεση στον Θοδωρή Δρίτσα είναι η τελευταία παρέμβασή του. Τον έστησε στον τοίχο διότι τόλμησε να εκφράσει την άποψή του και μάλιστα στον Σκάι. Το κανάλι που για τον Παύλο Πολάκη αποτελεί κόκκινο πανί. Όχι ότι άλλα Μέσα Ενημέρωσης δεν αποτελούν στόχο. Απλά με τον Σκάι έχει και μια ιδιαίτερη… σχέση.
Όπως και να έχει, το τελευταίο… χτύπημα έρχεται να προστεθεί σε εκατοντάδες άλλα. Στη λογική του «αυτοί ή εμείς», που πλέον συμπεριλαμβάνει –στο αυτοί– και τους… συντρόφους, οι οποίοι από την πλευρά τους ανακάλυψαν τώρα και τον Πολάκη και τα τρολ της υπόγας της Κουμουνδούρου.
