Είναι ξεκάθαρο ότι κεντρικός στόχος της αντιπολίτευσης είναι η εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών, η οποία συνδέεται τη διαδικασία αποσταθεροποίησης, η οποία αποτυπώνεται στο κάλεσμα που κάνουν για συμμετοχή στα επικείμενα συλλαλητήρια για την επέτειο των δύο χρόνων από το τραγικό δυστύχημα.
Τα περί απονομιμοποιημένης κυβέρνησης του Σωκράτη Φάμελλου και τα περί απώλειας της δεδηλωμένης στην κοινωνία της Μιλένας Αποστολάκη, δείχνουν ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εντάσσουν την τραγωδία στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που προσπαθούν να περάσουν.
Κόμματα όπως το ΚΚΕ οργανώνουν τα στελέχη και τα μέλη τους για να κατέβουν στα συλλαλητήρια, αρχηγοί όπως ο Κυριάκος Βελόπουλος ετοιμάζουν ζωντανές συνδέσεις και μεταδόσεις. Την ίδια στιγμή, στο διαδίκτυο γίνεται μια τεράστια εκστρατεία που προκαλεί ερωτήματα ως προς τους πόρους που απαιτούνται προκειμένου να καλυφθεί μια τέτοια διαδικασία.
Αφίσες κατακλύζουν τα social media, συνοδευόμενες από τις ανάλογες... κατάρες κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, και το σύνθημα για Δικαιοσύνη έχει δώσει τη θέση του στα περί δήθεν συγκάλυψης και στο αίτημα να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και με δηλώσεις αρχηγών για τη Δικαιοσύνη και καλέσματα στους πολίτες να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους.
Η αμφισβήτηση των θεσμών ρίχνει νερό στον μύλο όσων εκτιμούν ότι η σταθερότητα δεν αποτελεί ευκαιρία για τους ίδιους και τα κόμματά τους. Και δεν προέρχονται μόνο από την Αριστερά. Τα κόμματα των άκρων έχουν λόγο ύπαρξης μόνο μέσα από την αποσταθεροποίηση, τον λαϊκισμό, τη διχαστική ρητορική και την τοξικότητα. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν ανάμεσά τους είναι πλέον και τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, που βλέπουν στην κινηματική λογική και τη δήθεν αντισυστημικότητα ένα είδος πολιτικού σωσίβιου.
Σε κάθε περίπτωση, καλό θα είναι όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να ξεκαθαρίσουν αν επιθυμούν ή όχι την πολιτική σταθερότητα της χώρας και να αποφύγουν το καπέλωμα των συλλαλητηρίων...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
