Δυο χρόνια εκτός σκηνής και ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει. Όχι απλά επιστρέφει· κάνει είσοδο σαν γαμπρός που καθυστέρησε επίτηδες για να τον προσέξουν όλοι. Φώτα, χειροκροτήματα, χαμόγελα. Το ερώτημα: φέρνει νέο όραμα ή ξανασερβίρει την ίδια παλιά σούπα με γαρνιτούρα;
Το μενού του έχει απ’ όλα. ΣΥΡΙΖΑ για βάση. Λίγο ΠΑΣΟΚ για χρώμα. ΚΚΕ για άρωμα νοσταλγίας. Μια κουταλιά ΜέΡΑ25 για πικάντικη γεύση. Και, φυσικά, Ζωή Κωνσταντοπούλου για το τελικό τσίμπημα στη γλώσσα. Ο τίτλος της συνταγής; «Δημοκρατικός καπιταλισμός». Ωραίο για πανό. Άγνωστο αν τρώγεται.
Στο παρασκήνιο όμως στήνεται το πραγματικό έργο. Οι χορηγοί του νέου εγχειρήματος δεν έχουν κόμμα, δεν έχουν σημαία, δεν έχουν και πολλά ιδανικά. Έχουν μόνο έναν κοινό στόχο: να βρουν κάποιον που να απειλεί τον Μητσοτάκη. Δεν τους απασχολεί αν είναι αριστερός, δεξιός ή κεντρώος. Τους αρκεί να έχει πιθανότητες να ραγίσει την εικόνα της κυβερνητικής σταθερότητας. Αν αύριο εμφανιζόταν ο Μίκυ Μάους με σοβαρό ποσοστό στις δημοσκοπήσεις, θα τον καλούσαν κι αυτόν για καφέ.
Η στρατηγική του Αλέξη είναι απλή: κεφαλαιοποίηση της ανυπαρξίας σοβαρής αντιπολίτευσης. Ανδρουλάκης; Πολιτικό φάντασμα. ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα; Σαν καφές χωρίς καφεΐνη. Κωνσταντοπούλου; Δύσκολο να πουλήσει στην κεντροαριστερά. Το πεδίο μοιάζει ελεύθερο και οι πρώτες μετρήσεις γύρω στο 10% αφήνουν χώρο για φαντασιώσεις.
Η επιχείρηση οικοδόμησης της εικόνας θα στηριχθεί σε «σαραντάρηδες με βαρύ βιογραφικό». Ωραία για φωτογράφιση περιοδικού. Λιγότερο για διακυβέρνηση. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: στιλ χωρίς περιεχόμενο, ωραία αφίσα, άδειο σενάριο.
Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Κάθε εμφάνιση του Τσίπρα τους θυμίζει τις μέρες του δημοψηφίσματος, των capital controls και των μνημονιακών κωλοτούμπων. Για την κυβέρνηση, είναι σαν να σου ξαναστέλνουν αντίπαλο που ήδη έχεις νικήσει. Η σκηνή στήθηκε. Ο νυμφίος μπαίνει. Οι χορηγοί παρακολουθούν με μισό χαμόγελο, έτοιμοι να σηκώσουν το ποτήρι αν δουν τις μετοχές τους –πολιτικές και άλλες– να ανεβαίνουν. Μα αν το κοινό θυμηθεί ποιος είναι ο γαμπρός, το γλέντι θα τελειώσει πριν καν αρχίσει και οι ίδιοι χορηγοί θα ψάχνουν τον επόμενο σωτήρα, πετώντας στα σκουπίδια μπομπονιέρες, ρύζι και υποσχέσεις.
