Eνας από τους λόγους για τους οποίους η Νέα Δημοκρατία διεύρυνε τα όρια του πολιτικού της ακροατηρίου, σημειώνοντας μια ιστορική σε έκταση νίκη επί της Αριστεράς, οφείλεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που κατόρθωσε μετά από πολλά χρόνια καχυποψίας στις σχέσεις της Δεξιάς με το Κέντρο να εγγυηθεί τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης παράταξης. Ο διπλός εκλογικός θρίαμβος με απόσταση ενός μηνός επετεύχθη, αφού προηγουμένως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επιτύχει μια μεγάλη νίκη στο εσωτερικό της ΝΔ, δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που στο παρελθόν είχαν αντιπαρατεθεί πολιτικά και ιδεολογικά με τη ΝΔ.
Η ΝΔ έχει πλέον πολλές ομοιότητες με το κεντροδεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Πορτογαλίας, πέραν της συμμετοχής και των δύο στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Χρήζει ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι η ΝΔ και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Πορτογαλίας ιδρύθηκαν το 1974 μετά την πτώση της δικτατορίας στις δύο χώρες. Οπως έχει σημασία να μνημονευθεί ότι υπό την ηγεσία του Καβάκο Σίλβα, επί μια δεκαετία πρωθυπουργού (’85-95) και στη συνέχεια προέδρου 2006-2016), η Πορτογαλία γνώρισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μέσα από ένα ευρύ φάσμα φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.
Αυτό που ιστορικά θα πιστωθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτό που χρεώθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου: την προκατάληψη. Στην ερώτηση του σπουδαίου δημοσιογράφου Γιάννη Μαρίνου: «Αφού εκτιμάτε ότι τα καταφέρνει (Σίλβα), γιατί δεν εφαρμόζετε και στην Ελλάδα την ίδια πολιτική;», είχε απαντήσει: «Θα το ήθελα, αλλά δεν μπορώ. Εκείνος είναι δεξιός και εγώ σοσιαλιστής!».
