Και εκεί που ο πολιτικός χώρος του Κέντρου ήταν στα αζήτητα, κάτι σαν τη μόδα της καμπάνας στα παντελόνια, ήρθε ο Μητσοτάκης να κάνει το θαύμα του: και σ’ αυτό! Ολοι έγιναν κεντρώοι, μέχρι και ο Πάνος Καμμένος, και όπου να ’ναι μην ξαφνιαστείτε εάν μάθετε ότι επιστρέφοντας από την τουρνέ του στο εξωτερικό ο Αλέξης Τσίπρας θα ιδρύσει κεντρώο κόμμα!
Δεν χρειάζεται κανείς να έχει φαντασία και μάλιστα επιστημονική (πώς το είπε ο Δ. Μαύρος για τον επόμενο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι πρέπει να είναι πιο μορφωμένος από τον Τσίπρα), αρκεί να είναι «επιστήμονας» στις μεταμφιέσεις. Σε κάθε περίπτωση και αφ’ ης στιγμής στην Ελλάδα είναι ο καθένας ό,τι δηλώνει, όλοι είναι κεντρώοι πλην Κουτσούμπα και κεντρώων.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί για τα μάτια του Κέντρου σφάζονται στην ποδιά του παλικάρια. Μεταξύ μας, μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τη συζήτηση περί απομάκρυνσης του Νίκου Ανδρουλάκη από το Κέντρο (λες και ήταν ποτέ εκεί) ως εκλυτικού αιτίου της αποχώρησης, είναι προφανές ότι όλη αυτή η κουβέντα διεξάγεται ερήμην του αρμοδίου.
Διότι ανεξαρτήτως της «γεωγραφικοποίησης» του πολιτικού συστήματος με την παραδοσιακή χαρτογράφηση των εννοιών Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, σημασία έχει ποιος εκφράζει λόγω και έργω το φιλελευθερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο (κατά το «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο»): Και το «πρόσωπο» υπάρχει, είναι φιλελεύθερο και ανθρώπινο.
