Μπορεί να πέρασε στα ψιλά και στα μονόστηλα των εφημερίδων, σκεπασμένη από την τρέχουσα επικαιρότητα των ημερών, αλλά δυστυχώς η πρώτη γυναικοκτονία του 2025 είναι γεγονός και, ακόμα χειρότερα, έρχεται σαν μακάβριος κρίκος αλυσίδας να συνδεθεί με τις δεκατέσσερις γυναικοκτονίες του 2024, αφού η πράξη συντελέστηκε τον Οκτώβριο του 2024, λίγο πριν μια νέα γυναίκα πάει στα επείγοντα του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου Κομοτηνής σακατεμένη, με σπασμένους σπονδύλους και σε κρίσιμη κατάσταση, μέχρι που προχθές τα ξημερώματα πέθανε ύστερα από δύο ολόκληρους μήνες που πάλευε για τη ζωή της σε ειδικό νοσοκομείο της Βουλγαρίας.
Άλλη μία φοβισμένη και βασανισμένη νεκρή στη λίστα για εμάς, άλλη μία γυναίκα δολοφονημένη από το χέρι του συντρόφου της. Για κάποιους άλλους, όμως, ένας ακόμα αριθμός στη λίστα, για κάποιους άλλους όμως άλλη μια που «έφταιξε» και τον εξόργισε, και μετά ο «δύστυχος», μη έχοντας επιλογή, τη σκότωσε, γιατί υπάρχουν κι αυτοί, και ας μη σας κάνει εντύπωση, είναι αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί, αυτά είναι τα πλυντήρια του αίματος των αθώων κοριτσιών.
Δεν φτάνουν τα ευχολόγια τύπου ας είναι η τελευταία και άλλα τέτοια μοιρολατρικά που ακούμε συνήθως στα πηγαδάκια της κοινωνίας. Η κοινωνία πρέπει να ωριμάσει και να δράσει, ώστε οι λίστες κάποτε να αρχίσουν να κονταίνουν, και τα κορίτσια που πεθαίνουν να γίνονται κάθε χρόνο και λιγότερα.
Όταν οι κοινωνίες σταματήσουν να θεωρούν «έγκλημα πάθους» τα κατασφαγμένα κορμιά, όταν οι μανάδες σταματήσουν να δικαιολογούν τα χαστούκια και τις κλοτσιές στη συμμαθήτρια των κανακάρηδών τους στο δημοτικό, όταν επιτέλους υπάρξει τιμωρία ανεξαρτήτως ηλικίας των επίδοξων αυριανών δολοφόνων, τότε και μόνο τότε μπορεί και να γεννηθεί μια αμυδρή ελπίδα πως αυτός ο κόσμος μπορεί κάποτε να αλλάξει.
Μέχρι τότε καληνύχτα, Κεμάλ, η πατριαρχία θα συνεχίσει να σκοτώνει, μόνο πρόσεξε: την επόμενη μπορεί να σκοτώσει τη μάνα, τη φίλη, την αδερφή, την ίδια σου την κόρη.
