Ειλικρινά έχω εντυπωσιαστεί από την επιχειρηματολογία όσων εκδηλώνονται κατά της επιλογής του Νικόλαου και του Παύλου να δηλωθούν με το επώνυμο «Ντε Γκρες», αποδεχόμενοι τις προϋποθέσεις του νόμου που τους το επιτρέπει. Για την ιστορία ο νόμος 2215 του 1994 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής επωνύμου, εκτός κι αν πρόκειται για μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας. Οπότε σ’ αυτήν την περίπτωση ενεργοποιούνται τα εξαρτημένα αντανακλαστικά των θεματοφυλάκων του Συντάγματος. Και νάτους πετιούνται από ξαρχής και αντριεύουν και θεριεύουν και καμακώνουν το θεριό…
Διάβασα το άρθρο του ομότιμου καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νίκου Αλιβιζάτου στην Καθημερινή και αυτό που κατάλαβα είναι ότι ανοίγει ένα θέμα που ιστορικά έχει κλείσει και με την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας των παιδιών του τέως κλείνει και τυπικά.
Προφανώς ο καθηγητής εξαρτημένος από τα φρονήματά του ερμηνεύει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής με κριτήριο τη δική του προτίμηση για το πώς αυτός επιθυμεί να ονομάζεται ένας πολίτης που ορκίζεται στο Σύνταγμα και τους Νόμους. Γιατί όταν εκφράζει την άποψη ότι: «…η αίτηση των ανωτέρω δεν πληροί, κατά τη γνώµη µου, τις προϋποθέσεις του ν. 2215/1994, ο οποίος ζητεί από αυτούς να δηλώσουν επώνυµο της επιλογής τους και όχι κάτι που δεν µοιάζει καν µε επώνυµο», με όλο το σεβασμό στο επιστημονικό του έργο παραβιάζει το νόμο. Το αν «μοιάζει» ή δεν «μοιάζει», αν του δημιουργεί αλλεργία ή δυσφορία, είναι κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά δεν αποτελεί ισχυρό νομικό επιχείρημα. Στο ίδιο άρθρο γράφει και κάτι ακόμη:
«…χιλιάδες συµπατριώτες µας µε το όνοµα "Παύλος" ή "Νικόλαος", θα µπορούσαν, επικαλούµενοι την αρχή της ισότητας, να διεκδικήσουν αντί άλλου επωνύµου το "της Ελλάδος" (ή "της Ηλείας" ή "της Καρδίτσας") και να το χρησιµοποιήσουν, προκαλώντας αληθινό χάος στις συναλλαγές. Κατ’ αρχάς το όνομα δεν μεταφράζεται (μπορεί να ρωτήσει και τον Αλέξη Τσίπρα που υπέγραψε τις Πρέσπες), γιατί αν ίσχυε αυτή η άποψη του αξιότιμου καθηγητή τότε μια σειρά επωνύμων, όπως ο Γάλλος (διετέλεσε γγ του ΕΟΤ), ο Γερμανός με τις μπαταρίες, ο Αθηναίος (παλιός κονφρανσιέ), ο Βολιώτης (παλιός τραγουδιστής) και τόσοι άλλοι θα έπρεπε ή να αλλάξουν επώνυμο, ή να αλλάξουν χώρα.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Νικόλαος και ο Παύλος ασκώντας το δικαίωμα που τους δίνει ο νόμος, και χωρίς να ζητήσουν την έγκριση από τον κ. Αλιβιζάτου, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ κλπ, επέλεξαν να λέγονται Ντε Γκρες μετάφραστο. Αυτό θα γράφει η ταυτότητα και το διαβατήριο τους, και όλα τα υπόλοιπα είναι σε… δουλειά να βρισκόμαστε. Τώρα αν πιστεύει ο κ. Αλιβιζάτος ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία από ένα επώνυμο, ας μας πει ευθέως και όχι δια της τεθλασμένης από ποιους, αντί να «παρέχει» νομική κάλυψη στις αιτιάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση κερδίζει από αυτή την ιστορία. Με την ευκαιρία προτείνω στο επόμενο άρθρο του ο κ. Αλιβιζάτος να μας εκθέσει την επιστημονική του άποψη για το αν κακώς δεν μεταφράζονται τα επώνυμα του Ντε Γκωλ, του Ντε Κίρικο, του Ντε Νίρο, του Ντε Λαουρέντις, του Ντε Χέα, του Ντε Σαντ και τόσων και τόσων «Ντε».
Τέλος πάντων, ο κ. Αλιβιζάτος έχει την άποψή του κι εμείς τη δική μας για την άποψή του. Ωστόσο οφείλω να παρατηρήσω ότι αυτήν τη φορά απέφυγε να ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, όπως είχε σπεύσει χωρίς αποδείξεις να χαρακτηρίσει «σκάνδαλο» την υπόθεση των παρακολουθήσεων, κι ενώ αυτή βρισκόταν υπό δικαστική έρευνα να θεωρήσει δεδομένες τις «πρωθυπουργικές ευθύνες». Τόσο αμερόληπτος…
Easy Writer
