Η Ελλάδα δεν είναι πια θεατής, αλλά πρωταγωνίστρια. Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να μετατραπεί από μια χώρα που πάλευε απλώς να εξασφαλίσει τις δικές της ενεργειακές ανάγκες, σε έναν από τους πιο κρίσιμους κόμβους για την τροφοδοσία ολόκληρης της Ευρώπης. Αυτό που μέχρι χθες ακουγόταν σαν ευσεβής πόθος, σήμερα γράφεται με κεφαλαία γράμματα στον ενεργειακό χάρτη της ηπείρου.
Η Ρεβυθούσα και η Αλεξανδρούπολη δεν είναι πια τεχνικά έργα που απασχολούν μόνο τους μηχανικούς. Είναι οι πύλες από τις οποίες περνάει η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Το Αμερικάνικο LNG που φτάνει στην Ελλάδα δεν μένει εδώ· ταξιδεύει βόρεια, τροφοδοτεί Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουγγαρία, φτάνει μέχρι την Ουκρανία. Η χώρα μας λειτουργεί ως βαλβίδα σταθερότητας σε μια περιοχή που δοκιμάζεται καθημερινά.
Η παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εσωτερικών, Νταγκ Μπέργκαμ, στην Αθήνα, δεν ήταν απλώς μια τυπική επίσκεψη. Ήταν το σήμα ότι η Ουάσιγκτον βλέπει την Ελλάδα ως κεντρικό κρίκο στην αλυσίδα που αντικαθιστά το ρωσικό αέριο με αμερικανικό LNG. Και αυτή η νέα πραγματικότητα «χτίζεται» με έργα, με σταθμούς, με αγωγούς, με συμφωνίες που δίνουν διάρκεια και σταθερότητα.
Την ίδια στιγμή, η παρουσία της Chevron στις έρευνες νότια της Κρήτης στέλνει μήνυμα σε όλη τη Μεσόγειο: τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας δεν αμφισβητούνται. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο, προϊόν πολιτικής αυθαιρεσίας, κατέρρευσε στην πράξη. Δεν χρειάζονται ρητορικές κορώνες για να το αποδείξει κανείς, το αποδεικνύουν οι διεθνείς επενδύσεις και οι αμερικανικοί κολοσσοί που επιλέγουν την Ελλάδα για στρατηγικά projects.
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα έχει ήδη κάνει το βήμα που πολλοί αμφισβητούσαν. Όχι μόνο αποδείχθηκε αξιόπιστος εταίρος για την Ευρώπη, αλλά κέρδισε και τον ρόλο του εγγυητή σε μια περίοδο που η ήπειρος ψάχνει εναγωνίως πηγές σταθερότητας. Κάθε φορτίο LNG που φτάνει στη Ρεβυθούσα, κάθε κυβικό μέτρο που περνάει από τον Κάθετο Διάδρομο, είναι και μια έμπρακτη απάντηση σε όσους μιλούσαν για «αδιέξοδη πολιτική» ή «υποταγή σε ξένα συμφέροντα».
Γιατί η γεωπολιτική δεν κρίνεται στα τηλεοπτικά πάνελ ούτε στα πληκτρολόγια. Κρίνεται στα έργα που αλλάζουν τις ισορροπίες. Και σε αυτό το πεδίο η Ελλάδα ήδη κερδίζει. Όσο για τους «πατριώτες του καναπέ» που συνεχίζουν να αναστενάζουν για «χαμένες ευκαιρίες», καλύτερα να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα: η χώρα τους έχει ήδη αλλάξει πίστα – με πράξεις, όχι με συνθήματα.
