Τρεις μέρες χρειάστηκε η αντιπολίτευση για να βγάλει τον πραγματικό της εαυτό. Μόλις ανακοινώθηκε η μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση της μεταπολίτευσης, άρχισαν οι γνωστές καταγγελίες περί «δώρου στους λίγους» και «κοροϊδίας για τους πολλούς».

Τα ίδια κόμματα που κυβέρνησαν με κουπόνια, προσωρινά βοηθήματα και παροχολογία χωρίς αντίκρισμα, τώρα σπεύδουν να απαξιώσουν μόνιμα μέτρα που βάζουν πραγματικά χρήματα στις τσέπες εκατομμυρίων πολιτών. Αν μη τι άλλο, χρειάζεται θράσος για να σηκώνει κανείς το δάχτυλο.

Η κυβέρνηση προχωρά σε μείωση φορολογικών συντελεστών και αυξήσεις που καλύπτουν ευρύ φάσμα κοινωνικών ομάδων: νέους, συνταξιούχους, οικογένειες με παιδιά, ένστολους, δημοσίους υπαλλήλους. Δεν πρόκειται για πρόσκαιρα χαρτζιλίκια, αλλά για παρεμβάσεις που αλλάζουν το διαθέσιμο εισόδημα σε μόνιμη βάση. Ένας νέος εργαζόμενος βλέπει κέρδος σχεδόν δύο μισθών τον χρόνο, ένας πολύτεκνος πάνω από δύο μισθούς, οι συνταξιούχοι επιτέλους απολαμβάνουν αυξήσεις χωρίς τον βρόχο της προσωπικής διαφοράς, οι δημόσιοι υπάλληλοι συνδέονται με την πορεία του κατώτατου μισθού, οι ένστολοι αποκτούν καθαρά περισσότερα στην τσέπη τους. Όλα αυτά με συγκεκριμένο κόστος στον Προϋπολογισμό και χωρίς το δηλητήριο της αβεβαιότητας.

Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουν να δουν μόνο σκιές. Το ίδιο ΠΑΣΟΚ που έκανε σημαία του την πολιτική «δώσε κι ας είναι και δανεικό» και ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε με επίδομα κάθε εβδομάδα, τώρα υποδύονται τους αυστηρούς ελεγκτές των δημοσιονομικών. Όταν μοίραζαν ψίχουλα, το έλεγαν κοινωνική πολιτική. Όταν μειώνονται μόνιμα οι φόροι, το βαφτίζουν εμπαιγμό. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Η κοινωνία όμως δεν ακούει πια τις κραυγές τους. Βλέπει στο εκκαθαριστικό τη διαφορά, βλέπει στον μισθό την αύξηση, βλέπει στη σύνταξη το κέρδος. Και όταν η πραγματικότητα μπαίνει στο πορτοφόλι, τα συνθήματα της αντιπολίτευσης μοιάζουν θλιβερά ξεπερασμένα. Η χώρα αλλάζει σελίδα σε ένα πεδίο που για δεκαετίες ήταν ταμπού: τη φορολογία. Και αντί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ σπαταλούν την ενέργειά τους σε μικροκομματική γκρίνια.

Όσο κι αν μιζεριάζουν, η πραγματικότητα είναι απλή: οι πολίτες θα κρατήσουν περισσότερα χρήματα, κι αυτό δεν μπορούν να το αλλάξουν με καμία ανακοίνωση.