Ο Σωκράτης Φάμελλος, με μια εμφάνιση που θύμιζε περισσότερο σκηνοθέτη πολιτικού δράματος παρά αρχηγό κόμματος αντιπολίτευσης, ανέβηκε στο βήμα της Βουλής για να καταγγείλει εκτροπές, σχέδια ακυρότητας, πανικό του πρωθυπουργού και φυσικά – όπως πάντα – θεσμικές απειλές. Όλα αυτά, στο πλαίσιο ενός καλοστημένου μονολόγου, προφανώς για να καλυφθεί το ουσιώδες: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να αρθρώσει σοβαρό πολιτικό λόγο και έχει απομείνει να αναζητά «συνταγματικές παραβάσεις» ακόμη και στη σκιά του Προεδρείου της Βουλής.
Κατά τον κ. Φάμελλο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «γελοιοποιείται» επειδή δεν επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία μέσα από μία στημένη διαδικασία, που θα βασιζόταν σε διαρροές, φήμες και εσωκομματική υπονόμευση. Έχοντας μπερδέψει τη στρατηγική με τον φτηνό ακτιβισμό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναμασά σενάρια τρόμου για «βουλευτές που ήθελαν να ψηφίσουν κατά συνείδηση», υπονοώντας ότι η Νέα Δημοκρατία είναι τάχα υπό εσωτερική διάλυση. Τη στιγμή που η ίδια του η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν γνωρίζει καν ποιος είναι ο επόμενος αρχηγός – και κυρίως αν υπάρχει τέτοιος.
Φυσικά, δεν έλειψε και το γνωστό πλέον ρεφρέν περί «παραίτησης Μητσοτάκη», «κυβέρνησης σκανδάλων», και «απονομιμοποίησης», σε μια απολύτως copy-paste τακτική, που κάθε εβδομάδα αλλάζει μόνο αφορμή, αλλά ποτέ την πρόθεση. Ο κ. Φάμελλος, προσπαθώντας να κρατήσει την κλεψύδρα του κόμματος ζωντανή, επιδίδεται σε μόνιμες εσωτερικές προβολές: ό,τι δεν μπορεί να πετύχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, το φορτώνει στην κυβέρνηση – κι ό,τι δεν μπορεί να πείσει με πρόγραμμα, το φωνάζει με δραματική υπερβολή από το βήμα.
Και όταν τελειώνουν τα «θεσμικά επιχειρήματα», έρχεται η Παιδεία – εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει σταθερά στην ανομία, τον λαϊκισμό και την απαξίωση της αριστείας. Ο Φάμελλος μίλησε για «εμπόρευμα» και «πειθαρχικά φοιτητών», προφανώς γιατί του διαφεύγει ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι χώροι μάθησης, όχι άσυλα αυθαιρεσίας. Όμως η αλήθεια είναι μία: όσο η κυβέρνηση φέρνει μεταρρυθμίσεις, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα σκηνοθετεί κρίσεις. Και όσο οι πολίτες ζητούν σοβαρότητα, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμένει στο δράμα. Αλλά το κοινό έχει κουραστεί. Και η παράσταση αυτή... δεν κόβει πια εισιτήρια.
