Μετωπική σύγκρουση με την εθνική στρατηγική της χώρας επιλέγει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτης Φάμελλος, με άρθρο-πρόκληση που δημοσίευσε στο dnews.gr. Σε μια περίοδο που η Ελλάδα χαράζει σταθερή και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ο Φάμελλος υιοθετεί θέσεις που ταυτίζονται επικίνδυνα με το αφήγημα της Άγκυρας, βάζοντας στο στόχαστρο τις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις και τον στρατηγικό άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ. Με λαϊκίστικη ρητορική, αμφιλεγόμενες προτάσεις και αναφορές που θυμίζουν... ανακοινωθέντα του Ερντογάν, ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης επιχειρεί να εργαλειοποιήσει μονόπλευρα μια διεθνή τραγωδία, θέτοντας σε κίνδυνο κρίσιμα εθνικά συμφέροντα και τις διεθνείς μας συμμαχίες με ΗΠΑ και Ισραήλ.
Ειδικότερα, σε μία από τις πιο κρίσιμες γεωπολιτικές συγκυρίες για την Ανατολική Μεσόγειο, ο Σωκράτης Φάμελλος επέλεξε να παρέμβει στην εθνική εξωτερική πολιτική όχι με σοβαρότητα, αλλά με πολιτική επιπολαιότητα και ιδεοληπτικό ακτιβισμό, επικαλούμενος… «την ώρα της ευθύνης». Μόνο που η ευθύνη για έναν πολιτικό αρχηγό δεν μεταφράζεται σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα ούτε σε υιοθέτηση θέσεων που – όπως τραγικά ειρωνικά – ευθυγραμμίζονται με εκείνες του Ερντογάν και των πιο ακραίων φωνών της τουρκικής διπλωματίας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με άρθρο του στο dnews.gr δεν απλώς κάνει εξωτερική πολιτική από τα... αριστερά, αλλά δείχνει έτοιμος να υποδείξει στην ελληνική κυβέρνηση ποια συμμαχία να διαλύσει, ποιον στρατηγικό άξονα να εγκαταλείψει και ποιον δρόμο γεωπολιτικής μοναξιάς να ακολουθήσει.
Γιατί δεν πρόκειται απλώς για μια τοποθέτηση υπέρ της αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους. Είναι μια ευθεία επίθεση στις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ – σχέσεις που εδώ και χρόνια έχουν αναβαθμιστεί μεθοδικά και διαχρονικά, από κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων. Ο Φάμελλος δυναμιτίζει τον στρατηγικό τριμερή άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, την ίδια ώρα που η Τουρκία προσπαθεί απεγνωσμένα να παρεισφρήσει σε αυτό το σχήμα, διεκδικώντας την ενεργειακή πρωτοκαθεδρία στην Ανατολική Μεσόγειο. Τι άλλο μπορεί να θεωρηθεί η συγκεκριμένη παρέμβαση, αν όχι ανοιχτή υπονόμευση των εθνικών συμφερόντων στο όνομα κάποιας ιδεοληπτικής «ηθικής»;
Οι θέσεις του Φάμελλου: Αντίγραφο του τουρκικού αφηγήματος
Αν κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής διαβάσει το άρθρο του Σωκράτη Φάμελλου χωρίς να γνωρίζει ποιος το έγραψε, θα μπορούσε κάλλιστα να το αποδώσει στην τουρκική προεδρία. Ο κ. Φάμελλος αναπαράγει σχεδόν αυτούσια την επιχειρηματολογία του Ταγίπ Ερντογάν: επίθεση στο Ισραήλ, καταγγελία «γενοκτονίας», επίκληση των διεθνών οργανισμών, προτροπή για αναγνώριση της Παλαιστίνης. Ακριβώς τη στιγμή που η Τουρκία προσπαθεί να εμφανιστεί ως προστάτης του μουσουλμανικού κόσμου για να ανακτήσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή, ο Φάμελλος ενισχύει το αφήγημα αυτό εκ των έσω, εμφανίζοντας την Ελλάδα περίπου ως «συνένοχη» της βίας στη Γάζα.
Πού ακριβώς στοχεύει αυτή η «παρέμβαση»; Είναι άγνοια του γεωπολιτικού πλαισίου ή μήπως συνειδητή στρατηγική αποδόμησης της εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα μας με συνέπεια; Το χειρότερο, όμως, είναι ότι επιχειρεί να διχάσει τον ελληνικό λαό για ένα εξωτερικό ζήτημα, εκμεταλλευόμενος τη συναισθηματική φόρτιση της κοινής γνώμης. Αλλά η εξωτερική πολιτική δεν χαράσσεται με δάκρυα – χαράσσεται με στρατηγικά συμφέροντα, μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και διεθνείς συμμαχίες.
Εθνικά συμφέροντα σε κίνδυνο – Ένας ανεύθυνος λαϊκισμός
Η Ελλάδα δεν είναι μία απομονωμένη νησίδα φιλειρηνικών προθέσεων. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εταίρος των ΗΠΑ, σύμμαχος με το Ισραήλ και ενεργειακός κόμβος στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τριμερείς συνεργασίες Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δεν είναι απλώς διπλωματικά χαρτιά – είναι σκληρή, εθνική στρατηγική που αφορά την ενέργεια, την ασφάλεια και την περιφερειακή σταθερότητα. Η σπουδή του Φάμελλου να υιοθετήσει ακραίες θέσεις κατά του Ισραήλ δεν είναι απλώς λανθασμένη – είναι επικίνδυνη. Εάν η Ελλάδα εναρμονιζόταν με τη ρητορική αυτή, θα διακινδύνευε να χάσει τη θέση της σε κρίσιμες συμμαχίες, να απομονωθεί ενεργειακά, να ακυρώσει τον EastMed και να απολέσει τις επενδυτικές ευκαιρίες που προκύπτουν από τη στενή συνεργασία με χώρες όπως το Ισραήλ και οι ΗΠΑ.
Αλλά, προφανώς, για τον Φάμελλο και τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά είναι «λεπτομέρειες». Το σημαντικό είναι να αποσπάσουν μερικά χειροκροτήματα, να χαϊδέψουν τα αυτιά ενός κομματικού ακροατηρίου και να εμφανιστούν ως οι «ανθρωπιστές» της πολιτικής ζωής. Και κάπου εκεί, η εθνική στρατηγική γίνεται θυσία στον βωμό της μικροπολιτικής.
Το εθνικό συμφέρον δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποδείξει ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας χαράσσεται με σταθερότητα, σύνεση και γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Δεν επιδέχεται «υποδείξεις» από πολιτικούς που είτε δεν κατανοούν είτε επιλέγουν να αγνοούν τις συνέπειες των λόγων τους. Ο Σωκράτης Φάμελλος – αντί να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για «ουρά του Νετανιάχου» – ας αναλογιστεί πού οδηγεί τη χώρα όταν αναπαράγει, έστω και άθελά του, την ατζέντα της Άγκυρας. Γιατί η εξωτερική πολιτική δεν είναι πεδίο πειραματισμών, αλλά το θεμέλιο της εθνικής μας ασφάλειας. Και σε αυτό, δεν χωρούν παιχνίδια.
